Co podlega opodatkowaniu?

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

• grunty,
• budynki lub ich części,
• budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Co jest zwolnione z tego opodatkowania?

Są z niego zwolnione również grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle – z wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż utrzymanie dróg publicznych lub eksploatacja autostrad płatnych. Ze zwolnienia tego nie korzystają natomiast drogi wewnętrzne.

Drogi wewnętrzne również opodatkowane

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, drogą wewnętrzną jest każda droga niezaliczona do żadnej kategorii dróg publicznych. Przepis ten wymienia przykładowe kategorie dróg wewnętrznych, takie jak: drogi w osiedlach mieszkaniowych, drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe.

Co stanowi kryterium do uznania gruntu jako przedmiotu opodatkowania?

Podstawowym kryterium decydującym o zaliczeniu gruntu jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości (czy też rolnym) jest jego klasyfikacja w ewidencji gruntów i budynków.

W orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie przyjmowany jest pogląd, w świetle którego organ podatkowy nie może samo­dzielnie dokonywać klasyfikacji funkcji nieruchomości, lecz powinien odwołać się do odpowiednich zapisów ewidencji gruntów i budynków. Potwierdza to m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 21 listopada 2019 r. (sygn. akt: I SA/Sz 579/19).

Jeśli zatem działka, o której Pan pisze, jest oznaczona w ewidencji jako droga, opodatkowanie jej podatkiem od nieruchomości jest zasadne. Można natomiast podjąć działania zmierzające do zmiany klasyfikacji, jeżeli ta droga jest wykorzystywana wyłącznie do wewnętrznej komunikacji w ramach działki rolnej. Podstawę prawną stanowić będą przepisy Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z jego § 67, użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na grupy, w tym grunty rolne i grunty zabudowane i zurbanizowane.

W § 68 ust. 1 rozporządzenia dokonano podziału gruntów rolnych na: użytki rolne, do których zalicza się m.in. grunty orne oznaczone symbolem R (lit. a) oraz nieużytki, oznaczone symbolem N. W myśl § 68 ust. 3, do gruntów zabudowanych i zurbanizowanych zalicza się m.in. tereny komunikacyjne, w tym: drogi, oznaczone symbolem – „dr”, inne tereny komunikacyjne oznaczone symbolem. Sposób zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych określa załącznik nr 6 do rozporządzenia, który zawiera tabelę określającą cechy gruntów i inne przesłanki, które decydują o zaliczaniu gruntów do poszczególnych użytków gruntowych. I tak, w myśl poz. 18 w tej tabeli, do użytku gruntowego o nazwie „drogi” zalicza się grunty, które są pasami drogowymi dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Nie zalicza się natomiast do niego gruntów w granicach pasów drogowych dróg wewnętrznych, jeżeli m.in. wchodzą w skład gospodarstwa rolnego lub leśnego. W takim przypadku zalicza się je do przyległego użytku rolnego.

W tej sprawie należy zwrócić się do właściwego miejscowo starosty z wnioskiem o aktualizację danych w ewidencji gruntów.

Alicja Moroz
Fot. Pixabay