– Ostatnie dwa tygodnie (przed datą 13 kwietnia) to okresy wyższych i bardzo niskich temperatur wymuszających na roślinach ich pełzającą wegetację – mówi Marcin Kaczmarek.

W czasie e-spotkania w podobnej fazie rzepaki były w środkowym pasie Polski i na południu. Na północy i na Lubelszczyźnie dopiero podnosiły się z ziemi. Do dynamicznego wzrostu potrzebna była temperatura. Pytanie – czy w okresie chłodów i pełzającej wegetacji rzepak stracił potencjał?

Wydaje się, że nic złego się nie stało. Marcin Kaczmarek pokazywał wykopane z pól w Jakubowicach rośliny i analizował ich rozwój. A rośliny miały zbudowane bardzo ładne, pokaźne rozety, bez zauważalnej dominacji pędu wierzchołkowego. Należy zaznaczyć, że te rośliny były po dwóch dawkach zastosowanego wiosną azotu i po dokarmianiu kompleksowymi nawozami dolistnymi. Ekspert w dniu e-spotkania radził, aby w najbliższym okresie zwrócić uwagę na szkodniki, które w układzie dużych różnic temperaturowych zmieniają swoją aktywność. Kiedy słoneczko przygrzeje wychodzą i żerują, a jak się ochłodzi chowają w kryjówki. To znacznie utrudnia ocenę ich liczebności, ale też uchwycenie optymalnego dla skuteczności ochrony okna zabiegowego.

Oczywiście szkodniki łodygowe zrobiły już swoje, a na egzemplarzach roślin pokazywanych przez Marcina Kaczmarka w dniu 13 kwietnia były widoczne nakłucia w łodygach, przez które samice chowaczy złożyły jaja. Ślady na pędach głównych były ewidentne. Widać było jednak duży potencjał roślin. Warto przypomnieć, że rok temu o tej porze rzepaki cierpiały już na niedobór wody. Susza nabierała tempa, chociaż wiemy, że potem nastąpiła poprawa warunków. W tym roku jest idealnie. Rośliny otrzymały dawki nawozów, a systematyczne opady przemieściły składniki do miejsc zasięgu systemu korzeniowego. Suszy nie widać na horyzoncie, a zatem sytuacja jest dla rzepaku wyborna.

Jak tylko temperatura wzrośnie, rzepak dynamicznie przyspieszy, wyrówna pędy boczne do poziomu pędu głównego, o ile udało się wcześniej zastosować zabiegi regulacji. W większości kraju – takie rośliny z innej plantacji też pokazywał ekspert – skracania do 13 kwietnia nie udało się przeprowadzić. Rolnicy czekali na ocieplenie, a z pokazywanych egzemplarzy roślin rzepaku wynikało kilka ważnych sugestii. Pierwsza, to że rzepak na wykonanie standardowego zabiegu był już przerośnięty. Druga, to że w takiej sytuacji trzeba już bardziej skupić się na zwalczaniu suchej zgnilizny kapustnych (jeżeli oczywiście taka potrzeba wynika z oględzin). W tej sytuacji warto zatem wybierać produkty o mocniejszym działaniu grzybobójczym i umiarkowanym działaniu regulacyjnym. Marcin Kaczmarek zapowiedział, że na plantacjach w Jakubowicach po ociepleniu zostanie wykonany w tym celu zabieg preparatem Syrius 250 EW (tebukonazol) dawką ok. 0,7–0,8 l/ha z dodatkiem Cambio (metkonazol) 0,3 l/ha. Do każdego wjazdu w rzepak warto oczywiście zastosować dodatek boru.

Pszenica ozima w czasie e-spotkania szła do przodu i w porównaniu z rzepakiem chłodna wiosna zbożom ozimym mniej przeszkadza. Ekspert zaczął ocenę roślin od przypomnienia sytuacji z wcześniejszego e-spotkania 20 dni wcześniej. Wtedy widać było olbrzymią różnicę w rozwoju pszenicy sianej w ub.r. dość wcześnie (20 września) i ze znacznym opóźnieniem (12 listopada).

Oczywiście pszenica z siewu optymalnego wyglądała w dniu 13 kwietnia znacznie lepiej, była silnie rozkrzewiona, w fazie strzelania w źdźbło, z trzema mocnymi rozkrzewieniami. Po wypreparowaniu roślin (do tego celu zawsze bierzemy najmocniejsze źdźbło z rozkrzewienia) na przekroju wzdłużnym widoczne było oderwanie się pierwszego międzywęźla od węzła krzewienia To faza pierwszego kolanka wyznaczająca zbliżający się okres skracania źdźbeł.

Mokro i wilgotno sprzyja łamliwości podstawy źdźbła w zbożach sianych wcześnie. Presję choroby było widać na roślinach. Pod odchylonymi pochwami liściowymi widać było przebarwienia i idące do przodu infekcje. Każdy powinien sprawdzić, zwłaszcza plantacje wcześnie siane, i w razie czego chronić. Ekspert podkreślał zastosowanie z dobrym środkiem na łamliwość (cyprodynil) dodatku adiuwantu Inex-A. To penetrant pomagający bardzo dokładnie wprowadzić ciecz roboczą w obszar podstawy źdźbła i pod pochwy liściowe.

Pszenica z siewu opóźnionego była w fazie pełni krzewienia. Też miała po trzy w miarę równe rozkrzewienia. Ale nie wzięło się to samo z siebie. Pszenicy pomogli oczywiście eksperci z firmy Osadkowski S.A. Na ten dobry aktualnie potencjał pszenicy z siewu opóźnionego i dokrzewienie plantacji wpłynęła dawka startowa azotu i zastosowany preparat Maxi-Grow uruchamiający auksyny. Ważna była też stymulacja rozwoju systemu korzeniowego fosforem zawartym w zastosowanym preparacie Alfa Makro. Przyniosło to bardzo dobry efekt.

Wielu rolników sieje kukurydzę możliwie wcześnie w kwietniu i ma to duże znaczenie plonotwórcze przy uprawie na ziarno. Inni bez pośpiechu sieją kukurydzę na początku maja, co pozwala uniknąć kłopotów z przymrozkami, a ponadto jest optymalnym terminem dla plonowania kukurydzy na kiszonkę.

W czasie e-spotkania ważne wskazówki dotyczące techniki siewu kukurydzy omówił Mateusz Gniatkowski z Działu Doradztwa i Rozwoju Osadkowski S.A. A rozpoczął od pytania do uczestników spotkania: czy wiedzą Państwo, że stosując odpowiednią technikę siewu kukurydzy, można uzyskać z hektara plon większy nawet o 10%? Prelegent w czasie spotkania udowadniał, że to możliwe, że niewielkimi manipulacjami ustawień siewnika oraz wykorzystując systemy rolnictwa precyzyjnego uratujemy co najmniej kilka procent plonu kukurydzy.

– Budowanie potencjału plonowania kukurydzy zaczyna się w czasie siewu – mówi Mateusz Gniatkowski.

Głębokość musi być dopasowana do właściwości gleby i warunków pogodowych w przedziale od 3 (na glebach mocnych) do nawet 6 cm (na glebach najsłabszych). Regulacja docisku jest bardzo ważna i nie można z tym przesadzić. Zbyt duży docisk powoduje, że rośliny po wschodach zamiast budować parasolowaty system korzeniowy, a w późniejszym okresie korzenie podporowe, wybiera mniej zagęszczoną lukę w glebie i wypuszcza korzeń palowy. Dogniatające kółko zamykające tylną redlicę też pełni ważną funkcję. Gdy jest mokro, powinno dociskać mniej, gdy sucho – mocniej, aby ziarniak znalazł dostęp do podsiąku kapilarnego.

Najważniejszym parametrem pracy punktowego siewnika to jego precyzja i punktowość. Ta regulacja wymaga prób dla każdej odmiany, a nawet dla tej samej odmiany z nowej partii nasion. Siewnik punktowy ma siać w równo oddalonych od siebie rzędach, ale przede wszystkim punktowo, bez przepustów i nakładania się ziaren, dokładnie w tej samej odległości ziaren w rzędzie. Tutaj kluczowe jest dokładne ustawienie zgarniaczy (górnego i dolnego) ziaren z redlicy zasysającej. Dobre ustawienie powinno usunąć nadmiernie zassane ziarniaki do otworów tarczy, ale też zapobiec sytuacji tzw. przepustów. Takie ustawienia w siewniku Kverneland są akurat łatwe, bo ich podgląd i kontrolę umożliwia specjalne okienko. Niestety, nie wszystkie siewniki punktowe są w takie okienka wyposażone.