Zabiegi warto łączyć również z pestycydami, ale pod warunkiem, że jest to możliwe, przebadane i zalecane przez producentów nawozów do dokarmiania. Przy mieszaninach pamiętajmy, aby stosować się do zasad kolejności dodawania środków do cieczy roboczej i stosować mniejsze stężenia makro- i mikroelementów niż przy ich stosowaniu solo.

Program dokarmiania rzepaku

Wiosenne dokarmianie rzepaku wg większości programów zalecane jest w dwóch terminach – pierwsza aplikacja w fazie rozety, druga, w fazie zielonego pąka. Taki powinien być program minimum, ale jak zalecają fachowcy, lepiej zaplanowaną na wiosnę ilość mikroelementów aplikować nie w dwóch, ale w jak największej ilości wjazdów w pole.

W rzepaku jest kilka okresów krytycznego zapotrzebowania roślin. Wiosną to:

• ruszenie wegetacji do końca fazy rozety (poza fosforem i azotem ważny dla regeneracji i rozwoju powierzchni asymilacyjnej jest magnez z siarką, bor, mangan, molibden i biostymulatory);
• faza pąkowania (poza wymienionymi wcześniej ważne dla rozwoju pędów bocznych, pąków kwiatowych i dla rozwoju łuszczyn są także żelazo i miedź);
• faza kwitnienia (zawiązywanie łuszczyn i nasion oraz ich wzrost i MTN wspomagane są przez azot, fosfor, bor, żelazo i biostymulatory);
• formowanie łuszczyn (w tej fazie w ograniczaniu redukcji łuszczyn i nasion w łuszczynach szczególną rolę ma azot i fosfor).
• To są okresy krytyczne i stosowanie dokarmiania wymienionymi składnikami ma sens na początku tych okresów.

Rzepak potrzebuje dużo boru

Pamiętajmy też, że generalnie rzepaku po kwitnieniu nie dokarmia się, a jedynym wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, kiedy rośliny mają słaby aparat asymilacyjny i rebomilizacja azotu z liści do łuszczyn będzie upośledzona. Wtedy zastosowanie azotu ograniczy redukcję łuszczyn i nasion oraz spowoduje lepsze ich wypełnienie. Ilość wiosennych zabiegów dokarmiania tak zbóż, jak i rzepaku zależy od przebiegu pogody oraz obserwowanego stanu dożywienia. Nie należy dokarmiać roślin na siłę.

W rzepaku z uwagi na duże znaczenie boru, a jednocześnie jego niekorzystny wpływ na pH cieczy roboczej, lepiej jest stosować go częściej w mniejszych dawkach. Całości mikroelementów w tym wspomnianego niezwykle ważnego dla rzepaku boru możemy dostarczyć przez liście. Rzepak potrzebuje dużo boru, a jak wskazują badania, ponad 80% gleb w Polsce odznacza się niską naturalną zasobnością w ten składnik.

Mangan niezbędny w rzepaku sianym na glebach o wysokim pH

Drugim niezwykle ważnym dla rzepaku mikroelementem jest mangan, szczególnie, kiedy pod rzepak przeznacza się w gospodarstwie najlepsze gleby o pH powyżej 6. Mangan jest bowiem mikroelementem, który na glebach o wyższym pH staje się po prostu niedostępny z gleby dla roślin.

Mikroelementami o mniejszym znaczeniu niż bor i mangan, ale bardzo ważnymi przy wysokim plonowaniu rzepaku są też:

• molibden,
• miedź,
• cynk,
• żelazo.

• Najczęściej obserwowanym symptomem niedoborów boru są puste przestrzenie (jamy) widoczne na przekroju korzenia pod szyjką korzeniową

fot. Marek Kalinowski

Artykuł ukazał się w Tygodniku Poradniku Rolniczym 13/2023 na str. 29. Jeśli chcesz czytać więcej podobnych artykułów, już dziś wykup dostęp do wszystkich treści na TPR: Zamów prenumeratę.