Od kilku lat posiadam ciągnik siodłowy i naczepę. Nie mam zarejestrowanego transportu i nie wykonuję usług. Sprzęt wykorzystuję we własnym gospodarstwie rolnym do przewozu płodów rolnych i nawozów. Od momentu kiedy posiadam ten sprzęt, burmistrz wydaje mi decyzję w sprawie opłaty podatku od środków transportu. Czy jako rolnik mogę być zwolniony z płacenia tego podatku? Tym bardziej że ciągnik siodłowy wraz z naczepą pracuje tylko w moim gospodarstwie i nie przynosi mi dochodu.

Prawo leży po stronie gminy

Przepisy ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie dają podstaw do takiego zwolnienia, jeśli chodzi o ciągnik siodłowy. Zwolniona z podatku powinna być natomiast naczepa.

Zgodnie z art. 8 wymienionej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają m.in.:

• ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton,
• ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton,
• przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym mają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego,
• przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym mają dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego.

Ciągnik siodłowy podlega opodatkowaniu

Z treści tego przepisu wynika zatem, że niezależnie od sposobu wykorzystania ciągnika siodłowego podlega on opodatkowaniu. Nie są natomiast opodatkowane przyczepy i naczepy będące własnością rolnika (podatnika podatku rolnego) związane wyłącznie z prowadzoną przez niego działalnością rolniczą.

Zasady ustalania wysokości podatku od środków transportowych

Stosownie do art. 10 ustawy, wysokość stawek podatku od środków transportowych określa rada gminy w drodze uchwały, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka transportowego nie może przekroczyć maksymalnych stawek określonych przez ministra finansów. I tak, w przypadku ciągnika siodłowego lub balastowego przystosowanego do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton podatek może wynosić maksymalnie 1979,77 zł. Przy określaniu stawki podatku za tego rodzaju ciągnik rada gminy może różnicować wysokość stawek dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności wpływ środka transportowego na środowisko naturalne oraz rok produkcji.

Dla ciągników siodłowych lub balastowych przystosowanych do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton maksymalna wysokość podatku zależy od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów i wynosi do 36 ton włącznie – 2502,96 zł, a powyżej 36 ton – 3238,26 zł.

Przy powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych znaczenie ma fakt zarejestrowania środka transportowego. Konieczność opłacania podatku od środków transportowych nie jest uzależniona od faktycznego użytkowania pojazdu ani też od sposobu, w jaki jest wykorzystywany. Potwierdza to orzecznictwo sądów administracyjnych, m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19 września 2017 r.

Alicja Moroz

Artykuł ukazał się w Tygodniku Poradniku Rolniczym.

fot. Pixabay