Kiedy zasoby nabyte w trakcie małżeństwa są wspólne, a kiedy osobne?

Rzeczywiście tak jest, ale z pewnymi wyjątkami. Zgodnie z art. 31 ust. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Do majątku wspólnego należą w szczególności:

• pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków,
• dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków.

Co nie wchodzi do wspólnego majątku małżonków?

W myśl jednak art. 33 pkt 10 k.r.o., nie wchodzą do majątku wspólnego przedmioty majątkowe nabyte przez któregokolwiek z małżonków w zamian za składniki majątku osobistego. Działki sprzedane przez męża stanowiły jego majątek osobisty, gdyż wchodziły w skład gospodarstwa przekazanego mu przez rodziców przed zawarciem małżeństwa.

Co to jest surogacja?

W takiej sytuacji mamy do czynienia z tzw. surogacją. Oznacza ona zastąpienie przedmiotu wchodzącego w skład majątku osobistego innym przedmiotem nabytym w zamian pierwszego. Surogacja musi spełnić dwa wymagania. Po pierwsze, jedno zdarzenie musi spowodować wyjście określonego przedmiotu z majątku odrębnego i nabycie innego przedmiotu majątkowego. Po drugie, przedmiot nabyty był uzyskany, także w sensie ekonomicznym, kosztem majątku odrębnego. Jeżeli spełnione są te dwie przesłanki, nabyty składnik należy zaliczyć do majątku osobistego małżonka.

Mieszkanie zostało zakupione za środki uzyskane ze sprzedaży działek budowlanych stanowiących majątek osobisty męża, a więc weszło do jego majątku osobistego. Do majątku wspólnego wejdą natomiast dochody uzyskane z najmu mieszkania.

Alicja Moroz
fot. Pixabay