Z artykułu dowiesz się
- Które mięso drobiowe jest najsmaczniejsze?
- Jakie wymagania hodowlane mają ptaki ozdobne?
- Jakie gatunki są najbardziej wymagające w hodowli?
r e k l a m a
Partnerzy portalu
Ptaki ozdobne - różnorodność gatunków i wiele zalet
15.03.2020
Ptaki ozdobne cenione są nie tylko za ciekawy wygląd, ale także jako źródło smacznego mięsa i jaj. Dlatego rolnicy decydują się na utrzymanie innych niż tradycyjne gatunków drobiu. Do najpopularniejszych należą: zielononóżki kuropatwiane, perlice i przepiórki.
Zielononóżka kuropatwiana to rodzima rasa kur, których zaletą jest duża odporność na niekorzystne warunki środowiska i choroby, wysoka żywotność i umiejętność zdobywania pokarmu poza kurnikiem. Ta rasa najlepiej ze wszystkich potrafi korzystać z pastwiska. Kury charakteryzuje lekka budowa ciała, szare upierzenie i jasnozielone skoki. Są to kury w typie ogólno-użytkowym, doskonale przystosowane do warunków chowu przyzagrodowego ze względu na dużą wytrzymałość na niskie temperatury i choroby, bardzo dobrze rozwiniętą umiejętność poszukiwania pokarmu, szybkie opierzanie się i silny instynkt kwoczenia.
Zielononóżka ma małe wymagania żywieniowe
r e k l a m a
Kogutki odchowywane do 14. tygodnia życia na zielonych wybiegach, mimo stosunkowo niskiej masy ciała (1200 g), dają smaczne mięso o niewielkim otłuszczeniu. Masa ciała koguta w wieku 20 tygodni wynosi 1700–2000 g, a kur 1500–1800 g.
Rasa ta nie jest wymagająca pod względem żywienia i bardzo dobrze wykorzystuje pasze, zwłaszcza trawę na wybiegu, jeśli zapewni się go ptakom. Oprócz tego zielonki, a zimą susz. Do tego oczywiście mieszanki zbóż.
- Zielononóżka kuropatwiana jest objęta programem ochrony zasobów genetycznych
Najsmaczniejsze mięso wśród drobiu
Perlica jest ptakiem odpornym na zmienne warunki środowiska i jest niezwykle atrakcyjna wizualnie. Jeśli chodzi o walory smakowe mięsa, to za najsmaczniejsze uważane jest właśnie to od perlicy, następnie mięso bażancie i na trzecim miejscu mięso zielononóżek kuropatwianych.
Perlice domowe nie wytworzyły konkretnych ras, ale udało się uzyskać kilka odmian barwnych. Wyróżnia się też linie szybciej i lepiej rosnące oraz linie o dobrej nieśności. Najpopularniejsze typy ubarwienia perliczek to: szare (ciemno-szare pióra pokryte drobnymi, białymi plamkami), srebrzystoniebieskie (pióra srebrzyste w niebieskim odcieniu, nakrapiane białymi plamkami), białe (pióra czysto białe lub lekko żółtawe z niewyraźnymi plamkami).
Perlice znoszą rocznie średnio 150 jaj, które odznaczają się wybitnymi walorami smakowymi. Masa jaja wynosi 40–46 g, a skorupa ma barwę kremową, szarobrunatną lub brązową i jest dość często nakrapiana. Grubość skorupy jaja perliczego przekracza 3–4 razy grubość skorupy jaja kurzego, co czyni je odporniejszymi na stłuczenia. Inną zaletą jaj jest zachowywanie świeżości przez długi czas. Jaja perlicze w porównaniu z jajami kurzymi zawierają w swoim składzie więcej żółtka, które ma intensywnie pomarańczową barwę oraz większą zawartość witamin z grupy A, karotenów i soli mineralnych.
Perlice w okresie reprodukcji dobierają się parami i często występuje wśród nich monogamia, ale zdarza się, że jeden samiec może kryć kilka czy nawet kilkanaście samic. Są ptakami bardzo płochliwymi. Utrzymywanie kilku samców wśród niewielkiej liczby perliczek jest niewskazane, bowiem w takich warunkach najczęściej zajmują się one nieustannym przepędzaniem się. Najlepiej, aby jednemu samcowi przydzielić nie mniej niż 2, a nie więcej niż 10 perliczek. Ptaki te odznaczają się bardzo dobrą umiejętnością żerowania, wymagają więc dość dużego terenu, na którym mogą znaleźć nasiona chwastów i owady. Można utrzymywać je wraz z innymi gatunkami drobiu na dużych wybiegach, na których występują liczne gatunki traw i ziół. Wybieg powinien być ogrodzony wysoką siatką, co minimalizuje prawdopodobieństwo ucieczki ptaków. Raz na 3 miesiące wskazane jest jednak podcinanie lotek.
- Perlice są atrakcyjne wizualnie, choć należą do ptaków płochliwych
Mięso przepiórki nie zawiera tłuszczu
Przepiórki wśród wszystkich ptaków użytkowych mają największe wymagania pokarmowe. Ich bardzo szybka przemiana materii oraz duża produkcyjność wymagają odpowiednio dobrego żywienia. Dla dorosłych przepiórek na paszę przeznacza się różnego rodzaju ziarna, zielonki (mniszek lekarski, koniczyna), kiełkowaną pszenicę oraz owoce i warzywa. Najlepszym rozwiązaniem jest jednak podawanie pasz gotowych. W ciągu 10–12 miesięcy znoszą do 300 jaj o średniej masie 10 g.
Mięso przepiórcze, w odróżnieniu od mięsa brojlerów kurzych, ma ciemny, niemal brązowy kolor. Ten odcień nadaje mu cechy dziczyzny i smakowo różni się znacznie od innych gatunków drobiu. Mięśnie piersiowe i mięśnie udowe praktycznie nie zawierają tłuszczu. W Polsce nie ma tradycji konsumpcji mięsa przepiórczego.
Przepiórki rozpoczynają znoszenie jaj już w wieku 6. tygodni. Pisklęta charakteryzują się bardzo szybkim tempem wzrostu. Już w 2. dobie życia podwajają swoją masę ciała. Do uboju przeznacza się zazwyczaj młode przepiórki w wieku 6 tygodni. Można jednak również ubijać ptaki dorosłe z hodowli, które wcześniej należy dotuczyć. Mieszanka paszowa dla przepiórek rzeźnych musi być bogatsza w energię w porównaniu ze stosowaną w żywieniu ptaków hodowlanych.
W porównaniu z innym drobiem przepiórki znacznie gorzej reagują na syntetyczne składniki pożywienia, dlatego też zastąpienie naturalnych witamin produktami syntetycznymi znacznie obniża żywotność i produkcyjność ptaków. Dlatego rzez cały rok powinny otrzymywać zielonki i susze roślinne.
- Mięso i jaja przepiórek mają szczególne walory smakowe
Dominika Stancelewska
Zdjęcia w tekście: archiwum
Zdjęcie główne: Pixabay
Zdjęcia w tekście: archiwum
Zdjęcie główne: Pixabay
Masz pytania?
Zadaj pytanie redakcjir e k l a m a
r e k l a m a
Najważniejsze tematy
r e k l a m a