– Obecnie pięć pobliskich gospodarstw produkuje prosięta wyłącznie dla mnie. Dzięki temu wiem, co kupuję, bo wspólnie z rolnikami uzgadniamy zakres szczepień. To małe, rodzinne gospodarstwa utrzymujące od 10 do 50 loch. Dzięki naszej, nie tylko biznesowej, ale także przyjacielskiej relacji, mamy do siebie pełne zaufanie. Pojawiające się problemy rozwiązujemy wspólnie. To związek na dobre i na złe, bez względu na ceny rynkowe – podkreśla Grzegorz Turulski.

Odpowiednia genetyka trzody chlewnej przesądza o efektach produkcyjnych. Do produkcji prosiąt wykorzystywane są lochy F1 – krzyżówka ras polskiej białej zwisłouchej i wielkiej białej polskiej, od których oczekuje się dobrej plenności oraz opiekuńczości i łagodnego temperamentu. Z kolei linia ojcowska odznacza się szybkim tempem wzrostu i bardzo dobrą mięsnością oraz efektywnym wykorzystaniem paszy. Lochy F1 kryte są krzyżówką duroc × pietrain.

Terminowe szczepienie zabezpiecza lochy przed różycą

Jak podkreśla, monitorowanie w obiektach takich parametrów, jak: temperatura, wilgotność i ruch powietrza, szkodliwe gazy, hałas, oświetlenie oraz prawidłowa higiena pomieszczeń i narzędzi podczas zabiegów, są podstawowymi czynnościami wpływającymi na wysokie wyniki produkcyjne. Dzięki kompleksowemu działaniu można ograniczać upadki zwierząt, co rzutuje na rentowność chowu.

Tuczniki osiągają mięsność 56–60% i sprzedawane są, gdy osiągną masę ciała 120–128 kg, za pośrednictwem Lubawskiej Spółdzielni Producentów Trzody Chlewnej Lub-Tucz, której prezesem jest Grzegorz Turulski.

– Mięsność już została osiągnięta na wysokim poziomie, dzięki odpowiedniej genetyce zwierząt, ale ważna jest także jakość mięsa oraz przyrosty zwierząt. Liczymy skrupulatnie rosnące koszty produkcji, zwłaszcza gdy ceny rynkowe są niskie – wyjaśniają rolnicy.

Gospodarstwo z certyfikatem QAFP

Zakupione prosięta w wadze 20–25 kg utrzymywane są do masy ciała 45 kg na plastikowych rusztach i otrzymują paszę na pierwszą fazę żywienia. Drugą grupę stanowią zwierzęta po wyrównaniu, dostosowane pod względem masy ciała w kojcach. Tuczniki utrzymywane są w budynkach na rusztach betonowych oraz na głębokiej ściółce. Otrzymują mieszankę paszową finiszer.

Gospodarstwo może pochwalić się otrzymanym w 2017 roku certyfikatem QAFP. Wiąże się to z zapewnieniem podwyższonego dobrostanu zwierząt i prowadzeniem dodatkowej dokumentacji. Corocznie przeprowadzane są audyty kontrolne przez firmę zewnętrzną.

– Jestem zdecydowanym przeciwnikiem nadużywania leków i antybiotyków. Nadrzędne jest bezpieczeństwo żywności. Wiarygodność jako uczestników łańcucha żywieniowego w oczach konsumenta jest dla nas najważniejsza, gdyż panują trendy spożywania najtańszego, reklamowanego w mediach mięsa – podkreślają gospodarze.

Spółdzielnia hodowców daje stabilizacje

– Każdy z hodowców w ramach spółdzielni musi zbywać 80% wyprodukowanych przez siebie tuczników. Pozwala to na negocjacje cenowe z odbiorcą. Jednak ASF, pandemia i wiek rolników powodują likwidację gospodarstw zajmujących się trzodą chlewną. Kolejnym utrudnieniem jest wprowadzona w gminie Lubawa czerwona strefa. Utrudnia ona obrót trzodą chlewną. Każdorazowo przed przemieszczeniem świń ze strefy czerwonej należy wykonać badanie krwi, które jest ważne tylko 7 dni od pobrania próbki. Wynik otrzymujemy najczęściej w 5. dniu, zostają więc tylko 2 dni na zorganizowanie sprzedaży. To bardzo mało czasu – mówi rolnik.

Jego zdaniem należy zintensyfikować walkę z dzikami, ograniczając do minimum ich populację w regionie. Grzegorz Turulski wystosował pismo do wojewody warmińsko-mazurskiego z prośbą o zwiększenie limitów odstrzału dzików.

Społecznicy z miłości do wsi

– Warto wspomnieć, że zdjęcia naszej rodziny znalazły się w kalendarzach wydanych przez "Tygodnik Poradnik Rolniczy". W edycji "Dziewczyna z kalendarza" nasza córka Ariadna znalazła się na lutowej stronie, a w edycji "Rolnik z kalendarza" mąż wraz z naszymi pomocnikami Zbyszkiem i Jurkiem podczas prac żniwnych – dodaje Beata Turulska.

• Beata i Grzegorz Turulscy wraz z córką Ariadną i synem Igorem prowadzą gospodarstwo o powierzchni 80 ha w Tylicach w powiecie nowomiejskim. W strukturze zasiewów dominują jęczmień jary (40 ha), pszenżyto ozime (35 ha) i pszenica ozima (5 ha). Rolnicy specjalizują się w chowie trzody chlewnej w cyklu otwartym. Produkują około 2500 tuczników rocznie. Sprzedają świnie do lokalnej przetwórni produkującej tradycyjne przetwory wędliniarskie, cieszącej się uznaniem klientów. Grzegorz Turulski oprócz pracy w gospodarstwie znajduje czas na dodatkowe zajęcia. Jest zaangażowanym strażakiem w OSP i radnym gminy Nowe Miasto Lubawskie. Pani Beata jest nauczycielką języka angielskiego i polskiego w lokalnej szkole podstawowej, działającą na rzecz rozwoju wsi jako członkini rady sołeckiej i zarządu KGW Tylice.

Marcin Konicz
Zdjęcia: Archiwum gospodarzy