Biegunka poodsadzeniowa może mieć wiele równych przyczyn
Biegunka jest uważana za jedną z najczęstszych przyczyn strat ekonomicznych występujących w sektorze prosiąt. Biegunka poodsadzeniowa (PWD) jest złożonym problemem, w którym udział biorą wirusy, bakterie, a także inne czynniki niezakaźne, w tym niewłaściwe żywienie. Konsekwencją, oprócz padnięć prosiąt, jest niska masa ciała po odsadzeniu, która istotnie wpływa na wyniki chowu. Problem występowania biegunek ciągle stanowi dla rolników wyzwanie, ponieważ prawie żadne gospodarstwo nie jest od niego całkowicie wolne. Nawet przy znakomitym zarządzaniu i właściwej higienie elementy decydujące o występowaniu biegunek mogą nie zostać wyeliminowane, a spektrum możliwych patogenów zaangażowanych w wywołanie biegunki jest bardzo szerokie, co utrudnia jednoznaczne ustalenie etiologii choroby. Ponieważ określenie ich przyczyny często stwarza problemy, nie pozwala to na podjęcie skutecznych działań.
Problemy zdrowotne u prosiąt w większości przypadków spowodowane są przez zakażenia mające charakter wieloczynnikowy, dlatego dopiero dokładna diagnostyka umożliwia podjęcie działań. Mogą je wywoływać rotawirusy (najczęściej A i C), koronawirusy (jak TGE czy PED) albo bakterie Escherichia coli, Enterococcus, Salmonella lub Campylobacter. Biegunkę poodsadzeniową świń można zdefiniować jako wodnistą, żółtą lub szarawo-brązową, występującą w ciągu pierwszych dwóch tygodni po odsadzeniu. Ponieważ ta definicja opiera się na objawach klinicznych, ważne, aby zdać sobie sprawę, że może wystąpić kilka etiologii i czynników predysponujących.
Większość przypadków PWD jest łagodna, ale w ciężkich zachorowaniach można zaobserwować śmiertelność do 25%. Właściwa i szczegółowo postawiona diagnoza stanowi podstawę do dalszych decyzji dotyczących ewentualnego leczenia prosiąt. W kontekście ograniczania stosowania antybiotyków w chowie świń rozwiązania ukierunkowane są coraz częściej na strategię szczepień w celu zmniejszenia strat, a także opracowywanie szczepionek specyficznych dla danego gospodarstwa. Dzięki wyizolowanym patogenom możliwa jest produkcja autoszczepionki przeciwko konkretnym patogenom powodującym problem na fermie. Skuteczna wydaje się immunizacja bierna prosiąt poprzez szczepienie macior.