Struktura zasiewów dostosowana do zapotrzebowania w produkcji trzody chlewnej

– Hodowla docelowo będzie się odbywać w cyklu zamkniętym. Pierwsze wyproszenia mamy lada dzień, będziemy więc cykl zamykać – wyjaśnia pan Piotr.

– Pierwszy raz owies pojawił się u nas w ub. sezonie na próbę na 3 ha. Wyniki doświadczenia były zachęcające, tej wiosny zasiejemy więc owsem kilkanaście hektarów – mówi pan Piotr. Listę zasiewów zamyka pszenżyto. – Kilkanaście hektarów z przeznaczeniem na paszę dla tuczników.

• Piotr Dębiński demonstruje pokrój rzepaku po przecięciu: – Jest zdrowy, dobrze przezimował – podkreśla plantator

Rolnicy coraz częściej odchodzą od siewu zbóż wiosną

– Odczuwamy w ostatnich suchych latach wyraźny spadek plenności jęczmienia jarego – przyznaje Piotr Dębiński. – Do tego dochodzą problemy ze zbiorem. Łan, mimo że jęczmień nie jest u nas skracany, jest bardzo niski, potrafi mieć tylko 30 cm wysokości. Plon w ub. sezonie kształtował się na poziomie 4–5 t/ha, czyli o połowę mniej niż w dobrych latach.

– Mamy obecnie za mały park maszynowy i mało rąk do pracy. Gdyby jesienią doszedł jeszcze jęczmień ozimy, zwyczajnie nie wyrobilibyśmy się ze wszystkim w terminach – wyjaśnia. – I bez jęczmienia bywają z tym kłopoty, rzepak w ub. roku został posiany dopiero 10 września, choć przy cieplej i długiej jesieni wyszło mu to na dobre.

– Mój ojciec, który współprowadzi gospodarstwo o podobnej strukturze jak nasze, eksperymentował z jęczmieniem ozimym. Jego doświadczenia nie są zachęcające. Trzeba ponieść większe nakłady a plonowanie jest na podobnym poziomie. Tato w tym samym sezonie miał taki sam plon w jęczmieniu jarym i ozimym. Tak więc na razie zostajemy przy jęczmieniu jarym. Nie można jednak wykluczyć, że postępujące zmiany klimatu sprawią, że chcąc nie chcąc, za jakiś czas będziemy musieli tę decyzję zweryfikować i przejść na uprawę jęczmienia ozimego – stwierdza pan Piotr.

• W ub.r. rzepak został posiany dopiero 10 września. W normalnym sezonie to zdecydowanie za późno, ale w bieżącym wyszło to roślinom na dobre

Jęczmień jary ma spore wymagania glebowe wynikające ze słabego systemu korzeniowego

– Nawet w suchych latach dawała 6 t/ha. A w ub. sezonie mieliśmy w gospodarstwie odmiany: Ella i Allianz, obie również z Danko. Sprawdziły się, dlatego w tym roku będziemy powtórnie je siali – mówi Piotr Dębiński. – Plenność, jakość prowadzenia, wreszcie bardzo istotna w przypadku odmian pastewnych przeznaczonych do skarmiania tuczników zawartość białka (nawet 15–16%), to wszystko przemawia za powtórnym wyborem tych odmian – wyjaśnia nasz rozmówca.

– Słoma zostaje na polu, ponieważ w chlewni zwierzęta stoją na rusztach, więc słoma jest niepotrzebna – zaznacza pan Piotr. – A jeśli wystarczy gnojowicy, to wcześniej nawóz ten jest wylewany na ściernisko przed orką na stanowiskach pod jęczmienie w standardowej dawce 25–30 tys. l/ha. Jeżeli nie uda się jesienią, to gnojowica jest wylewana pod jęczmienie wiosną. Potem talerzowanie lub przejazd kultywatorem. Następnie przedsiewnie jest rozsypywany nawóz wieloskładnikowy, w tym roku Polifoska 6 – hodowca wymienia w skrócie przeprowadzane przed siewem zabiegi.

• Od ubiegłego roku do struktury zasiewów dołączył owies i głównie dlatego, że w gospodarstwie przybyło macior. Dla tej grupy zwierząt owies jest źródłem potrzebnego w diecie włókna

– Z agregatem uprawowo-siewnym można ruszać, gdy gleba osiągnie optymalną wilgotność. Chodzi o to, aby się nie zapadała, a jej struktura gruzełkowata zapewniała najlepszy bilans między wodą a powietrzem – mówi pan Piotr.

– Ważne, aby warunki pozwalały na jak najszybsze kiełkowanie i wschody jęczmienia. Żeby tak się stało, gleba musi być ogrzana do temperatury ok. 6–7 stopni – dodaje nasz rozmówca. W ostatnich dwóch latach jęczmień pastewny był siany w gospodarstwie 15 i 20 kwietnia.

– Staranne i dokładne wyrównanie pola sprzyja odpowiednim wschodom – zaznacza Piotr Dębiński.

• Głównym składnikiem śruty ekstrudowanej przeznaczonej do skarmiania tuczników jest w gospodarstwie jęczmień jary

Powszechnym nawozem w jęczmieniu jest gnojowica

– Dlatego staramy się o dotację na nowoczesny wóz asenizacyjny do gnojowicy z aplikatorem doglebowym – mówi Piotr Dębiński. – Chodzi o to, aby nie tracić azotu. Przy stosowanej obecnie przez nas technologii rozlewowej dużo się go marnuje. Poza tym aplikacja doglebowa nie jest uciążliwa dla sąsiadów, a to też jest dla nas ważne. Liczymy, że nowa beczka zasili park maszynowy na przełomie 2020 i 2021 roku.

• Jak mówi Piotr Dębiński – długa jesień pomogła późno sianym rzepakom. W gospodarstwie rzepak siany najpóźniej w okolicy (10 września ub. roku) ma się bardzo dobrze i podczas gdy inne od dawna głodują, w jego przypadku dopiero zaczynają się pojawiać pierwsze przebarwienia niedoboru składników pokarmowych