Czy spadek można odrzucić?

Kwestię tę reguluje artykuł 1012 k.c. Umożliwia on m.in. odrzucenie spadku przez spadkobiercę poprzez złożenie oświadczenia. Należy je złożyć w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym dowiedział się Pan o tytule swego powołania. Jeżeli nie złoży Pan takiego oświadczenia w wyznaczonym czasie, będzie to jednoznaczne z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Oświadczenie składa się przed sądem lub przed notariuszem. Można je złożyć ustnie lub na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym. Spadkobierca, który spadek odrzucił, jest wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku.

Czy odrzucenie spadku oznacza wyłączenie spadkobiercy z dziedziczenia?

Sąd Najwyższy w postanowieniu z 26 maja 1997 r. (sygn. akt: I CKU 8/97) orzekł, że odrzucenie spadku przez spadkobiercę wyłącza go od dziedziczenia tak, jakby nie dożył otwarcia spadku (art. 1020 k.c.). Stosownie jednak do art. 931 § 2 k.c., powoduje to, że udział spadkowy tego spadkobiercy (o ile jest on, jak w rozpatrywanej wówczas sprawie, dzieckiem spadkobiercy) przypada dzieciom w częściach równych. Złożenie zatem w rozpatrywanej wówczas sprawie przez córki spadko­dawczyni oświadczeń o odrzuceniu spadku nakładało na Sąd, niezależnie od obowiązku pouczenia stron o następstwach prawnych tych oświadczeń, powinność ustalenia, czy spadkobierczynie, które spadek odrzuciły, mają dzieci, a następnie czynności stosownych do wyniku tych ustaleń. Jeżeli zatem odrzuci Pan spadek, ale ma Pan dzieci, to one także powinny go odrzucić.

dr hab. Aneta Suchoń, prof. UAM
fot. Pixabay