Odmiany ziemniaków jadalnych

• Anais – odmiana jadalna bardzo wczesna, tworząca bulwy wielkości 80 mm już po 80 dniach wzrostu. Mają żółty miąższ, gładką, jasnożółtą skórkę i płytkie oczka. Nie ma wygórowanych wymagań glebowych i pod względem nawożenia azotowego. Zalecane sadzenie w ciepłą glebę. Reaguje zwyżką plonu przy podkiełkowaniu. Odporna na parcha zwykłego.

• Obama – wczesna odmiana jadalna w typie kulinarnym AB (sałatkowy). Tworzy okrągłe bulwy o wyrównanym kształcie, żółtej skórce i miąższu. Potrzebuje więcej czasu na start – powinna być sadzona, gdy oczka są otwarte. Nadaje się do przechowywania. Jest dość wrażliwa na suszę, ale podlewana odwdzięcza się znaczącą zwyżką plonu bulw handlowych.

• Severina – odmiana średnio wczesna, typ użytkowy AB. Bulwy owalne, skórka żółta, a miąższ jasnożółty. Kwitnie na biało. Ma krótszy termin spoczynku i jest dość wrażliwa na uszkodzenia mechaniczne podczas zbioru. W walce z chwastami nie zaleca się stosować metrybuzyny. W uprawie rekomenduje się zwiększone o 25% nawożenie potasem.

• Twister – średnio wczesna, nadaje się także do uprawy ekologicznej. Typ kulinarny AB. Bulwy okrągło-owalne, o żółtej skórce i jasnożółtym miąższu. Kwiaty jasnofioletowe. Okres spoczynku dość długi. Nieznacznie wrażliwa na uszkodzenia mechaniczne bulw podczas zbioru. Wrażliwa na metrybuzynę. W nawożeniu azotem zaleca się zwiększenie dawki o ok. 20%.

• Larissa – odmiana wczesna, typ B – ogólnoużytkowy. Bulwy okrągłe, o żółtym miąższu, płytkich oczkach, nadają się do pakowania. Wymagania glebowe średnie, z dobrym i równomiernym zaopatrzeniem w wodę i składniki pokarmowe. Przed sadzeniem zaleca się zaprawianie bulw przeciw rizoktoniozie. Wschody początkowo wolne, później szybkie. Zdrowotność roślin dobra, niewrażliwa na metrybuzynę. Odmiana ma okres spoczynku do lutego/marca.
• Simonetta – odmiana średnio wczesna (130–135 dni wegetacji), 3–4 dni przed sadzeniem zastosować pobudzanie bulw przez podniesienie temperatury. Odmiana lekko wrażliwa na metrybuzynę stosowaną powschodowo, należy ponadto unikać herbicydów zawierających jako s.cz. rimsulfuron. Podczas uprawy zwrócić uwagę na równomierne zaopatrzenie roślin w wodę i azot, na który mają niższe zapotrzebowanie.

• Camelia – odmiana średnio wczesna, typu AB. Bulwy o ciemnożółtym miąższu. Buduje bujną nać, która jest dość odporna na okresowe niedobory wody. Bulwy o dobrej odporności na parcha zwykłego. Przy zachowaniu dobrej obsady roślin można uzyskać bardzo wysoki plon handlowy. Dzięki niskiej wrażliwości na obicia i długiemu spoczynkowi bulwy nadają się do długiego przechowywania.

• Libra – odmiana bardzo wczesna, typu A. Bulwy o żółtej skórce i miąższu, o płytkich oczkach, nadające się do mycia i pakowania. Odmiana charakteryzuje się bardzo szybkim tempem wzrostu, poczynając od wschodów. Tworząc dużą i stabilną nać, pozwalają przetrwać roślinie liczne czynniki stresowe, np. wysokie temperatury i okresowe niedobory wody. Rośliny o dobrej ogólnej zdrowotności i podwyższonej odporności na parcha zwykłego. Bulwy nadają się do mycia i pakowania, o niskiej wrażliwości na obicia. Można je przechowywać przez kilka miesięcy.

• Piwonia – odmiana bardzo wczesna, typu B. W uprawie na bardzo wczesny zbiór zaleca się jej podkiełkowanie i okrycie redlin. Ma bardzo gruby i mocny kiełek świetlny. Szybko wykształca zwarty łan. Odmianę charakteryzuje wysoka zdrowotność, w tym odporność na wirus Y z notą 8. Plon handlowy w pierwszym terminie zbioru (40 dni od pełni wschodów) na poziomie 112% wzorca. Bulwy średniej wielkości, kształtne, z gładką skórką i bardzo płytkimi oczkami.

• Rima – odmiana średnio wczesna, w typie kulinarnym B–BC (ogólnoużytkowy do lekko mączystego). Bulwy o kremowym miąższu, z zawartością skrobi 14,4%, kształtne i bardzo gładkie, średniej wielkości. Charakteryzują się bardzo dobrą trwałością przechowalniczą i dość długim okresem spoczynku. Nadają się do pakowania. Odmiana o dużej odporności na parcha zwykłego i wirus Y.

• Christel – odmiana wczesna, typu B. Bulwy owalne, o gładkiej skórce i żółtym miąższu. Pod krzakiem wykształca ok. 14–16 bulw, równomiernie wysortowanych. Zawartość skrobi 11–12%. Nie ma tendencji do ciemnienia bulw surowych, jak i po ugotowaniu. Bardzo dobrze się przechowuje. Przed sadzeniem należy bulwy pobudzić, aby przyspieszyć wschody. Wymaga niskiego nawożenia azotowego (100–120 kg/ha). Jest wrażliwa na metrybuzynę.

• Saphia – odmiana średnio wczesna, typu B. Bulwy okrągło-owalne, o jasnożółtej skórce i miąższu. Skórka gładka, oczka płytkie. Pod krzakiem wykształca 12–16 bulw. Nie ma tendencji do ciemnienia bulw surowych, także po ugotowaniu. Bardzo dobrze się przechowuje.

• Pogoria – odmiana bardzo wczesna, uprawiana m.in. na wczesny zbiór. Bulwy o intensywnym żółtym miąższu. Typ kulinarny AB–B. Zawartość skrobi ok. 13%. Ma średnie wymagania glebowe i wodne. Odporna na metrybuzynę. Odmiana grubokłębowa, o wysokiej zdolności przechowalniczej.

• Stokrotka – odmiana bardzo wczesna, czas wegetacji ok. 87 dni. Typ kulinarny B–BC (ogólnoużytkowy do lekko mączystego). Bulwy o jasnożółtej skórce i miąższu. Zawartość skrobi ok. 14%. Ma średnie wymagania glebowe i wodne. Jest odporna na metrybuzynę. Charakteryzuje się dużą zdolnością przechowalniczą.

• Lilly – odmiana wczesna, typu B. Bulwy o jasnożółtym miąższu i skórce oraz płytkich oczkach. Bardzo szybko tworzy wysoki plon handlowy dobrej jakości. Nie ciemnieje po ugotowaniu. Odmiana bardzo odporna na parcha zwykłego i srebrzystego. Toleruje okresowe niedobory wody i ma niskie wymagania glebowe. Nie wymaga podkiełkowywania, gdyż wykazuje się mocnym początkowym rozwojem. Odmiana wrażliwa na metrybuzynę.
• Queen Anne – wczesna, typu B. Bulwy podłużno-owalne, o jasnożółtej skórce i żółtym miąższu. Ma wysoki udział plonu handlowego w plonie ogólnym. Wykazuje dużą odporność na parcha zwykłego. Zawartość skrobi ok. 12,5%. Wymagania glebowe średnie do niskich. Nie jest wrażliwa na metrybuzynę. Odmiana dobrze się przechowuje.

Fot: firmowe/Biernacki