Aby dolistne dokarmianie było efektywne i przynosiło wymierne korzyści, najlepiej wykonać je w odpowiednim momencie składnikami, które są deficytowe. W tym celu najlepiej posługiwać się odpowiednimi przyrządami pomiarowymi. Jednym z przykładów takiego przyrządu jest N-Tester. Innym przyrządem jest fluorymetr, pokazujący poziom odżywienia roślin kilkoma składnikami (N, K, Mg, Ca, S, Mn, B, Fe). Badanie fluorymetrem polega na pomiarze adsorpcji światła w liściach i określeniu intensywności fotosyntezy. Odczyt wskazuje, który składnik w największym stopniu ogranicza proces fotosyntezy.

Nawóz solo czy w duecie?

– Obecnie na rynku dostępna jest bardzo szeroka gama wieloskładnikowych nawozów dolistnych, wytwarzanych w różnych technologiach, a także nawozów zawierających pojedyncze pierwiastki makro- i mikroelementowe. Najbardziej efektywne jest dolistne dokarmianie roślin składnikami w formie chelatów. Są to związki dobrze rozpuszczające się w wodzie, łatwo i szybko przyswajalne i niedziałające parząco na rośliny – podkreślał podczas naszego webinarium dr Trawczyński. Nawozy te mają też właściwości obniżające napięcie powierzchniowe liści, ułatwiające wchłanianie oraz zwiększające przyleganie kropli do liści i łodyg, dlatego właściwości nawozów w formie chelatów bardziej przemawiają za stosowaniem w dolistnym dokarmianiu w porównaniu z nawozami w formie związków soli, gdzie występuje ryzyko wytrącania osadów i są wolniej wchłaniane i przemieszczane w roślinie –dodał ekspert.

W technologii uprawy ziemniaka z nawadnianiem, dolistne dokarmianie powinno następować po tym zabiegu, w odstępie czasowym umożliwiającym wystarczające do wjazdu ciągnika obeschnięcie gleby, aby rośliny nie były wilgotne, a jednocześnie miały wysoki turgor.

Miks w opryskiwaczu

Mając na względzie obniżenie kosztów produkcji, należy, jeżeli jest to tylko możliwe, łączyć różne warianty dolistnego dokarmiania oraz zabiegi dolistnego odżywiania roślin z zabiegami ochronnymi przeciwko chorobom i szkodnikom. Bezpieczeństwo mieszanin w dużym stopniu zależy od sposobu i kolejności dodawania poszczególnych składników i powinno odbywać się wg schematu:

 – Pierwszym krokiem jest napełnienie wodą zbiornika opryskiwacza od ½ do ¾ jego pojemności. Można też podzielić ilość wody mieszczącej się w pojemniku opryskiwacza na tyle części, z ilu komponentów składać się będzie mieszanina. W przypadku twardej wody należy użyć odpowiedniego kondycjonera. Nie jest to typowy składnik mieszaniny, ale nieodzowny komponent służący do jej uzdatnienia – wyjaśniał dr Trawczyński.

Pierwszym dodawanym do wody składnikiem mieszaniny powinien być preparat produkowany w torebkach rozpuszczalnych w wodzie. Kolejnym składnikiem powinien być roztwór nawozów mineralnych (podstawowych). W przypadku stosowania zwłaszcza mocznika, jego roztwór należy przygotować wcześniej ze względu na obniżenie temperatury (proces endotermiczny). Temperatura cieczy roboczej podczas zabiegu nie powinna być niższa niż 10°C, może być zbliżona do temperatury otoczenia.

Następnie należy kolejno dodawać środki ochrony roślin, uwzględniając ich formulacje. Ogólna zasada to rozpuszczanie jako pierwszych środków stałych, następnie zawiesin płynnych, a na końcu preparatów na bazie olejów. Po dodaniu preparatów ciecz roboczą należy uzupełnić adiuwantem. Jako ostatnie należy dodać roztwory wcześniej rozpuszczonych nawozów mikroelementowych.