- Jakie szkody niesie za sobą wydłubka oczateczka ?
- Jakie szkody niesie za sobą zwójka różóweczka ?
- Jak walczyć ze szkodnikami w sadach ?
Wydłubka oczateczka to bardzo groźny niewielki motyl
Wydłubka oczateczka uchodzi za najgroźniejszego szkodnika upraw sadowniczych. Jest to niewielki motyl o rozpiętości charakterystycznych skrzydeł do 16 milimetrów. Skrzydła przednie oczateczki mają trzy pasy: ciemnoszary, biały i szary. Tylne są brązowoszare. Gąsienice są również niewielkie, dorastają do 1,2 cm długości. Podobnie jak osobniki dorosłe, charakteryzują się ciekawym ubarwieniem. Młode są żółte bądź żółtopomarańczowe, starsze natomiast brunatne. Na ich ciele występują ciemnobrunatne, błyszczące brodawki. Głowa, tarczka tułowia i część analna są czarne.
Szkodnik jest jednopokoleniowy, zimujący w stadium gąsienicy i żerujący zarówno na jabłoniach, gruszach, śliwach, wiśniach, czereśniach, jak i porzeczkach i maliach. Wiosną, w czasie pękania pąków jabłoni, gąsienice rozpoczynają intensywne żerowanie zaczynając od pąków, później tworzą oprzęd na rozetach liściowych i liściowo-kwiatowych całkowicie je niszcząc. W połowie maja rozpoczyna się etap przepoczwarczania, który bywa bardzo rozciągnięty w czasie. Z tego też powodu loty motyli i składanie jaj przez samice rozpoczyna się w połowie czerwca i może trwać ponad 2 miesiące, przez czerwiec, lipiec a nawet sierpień. Wylęgłe z jaj gąsienice żerują na spodniej stronie liści pod osłoną oprzędu szkieletując je. Gąsienice także wyjadają niewielkie otworki w owocach otwierając drzwi patogenom. Po skończeniu żerowania gąsienice chowają się do swoich zimowych kryjówek w załamaniach kory, spękaniach na pniach drzew i starszych konarach.
Podobnie jak w przypadku zwójki bukóweczki, sprzymierzeńcami w ograniczeniu populacji oczateczki są błonkówki z rodziny gąsienicznikowatych i męczelkowatych.
- Uszkodzenia owoców spowodowane przez wydłubkę oczateczkę
Zwójka różóweczka żeruje głównie na jabłoniach, gruszach i śliwach
Zwójka różóweczka to motyl, którego osobniki żeńskie mocno różnią się od męskich. Samce mają rozpiętość skrzydeł do 19 mm, samice do 24 mm. Skrzydła pierwszej pary w przypadku samców są w odcieniu brązu z wyraźnym rysunkiem, u samic pierwsza para skrzydeł są w odcieniu oliwkowym ze słabym rysunkiem. Tylne skrzydła w obu przypadkach są szare. Gąsienice tego szkodnika osiągają 22 mm długości, w początkowej fazie są żółtozielone z czarną głową a z czasem zmieniają ubarwienie na zielone z zieloną głową i tarczką grzbietową. To gatunek jednopokoleniowy, zimujący w postaci jaj, które składane są w zbiorowiskach po kilkadziesiąt sztuk przeważnie na gładkiej powierzchni kory. Łatwo je zauważyć przeprowadzając lustrację drzew w okresie bezlistnym. Wiosną następuje wylęg, który trwa kilka dni i gąsienice rozpoczynają żer w luźno splecionych rozetach lub zwiniętych w rurkę liściach. Lot motyli rozpoczyna się w II i III dekadzie czerwca, który trwa do końca lipca i w tym czasie samice składają jaja w 3–4 złożach do 250 szt. Zwójka żeruje na jabłoniach, gruszach, śliwach, a także porzeczkach, agreście i malinach. Początkowo wylęgłe gąsienice żerują w zwiniętych rurkowato liściach, z czasem oprzędach w rozetach liściowych lub kwiatowych. Gąsienice żerują nie tylko na liściach, lecz także wyjadają pączki kwiatowe, niszcząc kwiaty, a co za tym idzie pozbawiają owoców. Nie pogardzą także zawiązkami owoców wygryzając w nich duże nieregularne otwory, które z czasem pokrywają się korkiem.
Populację różóweczki ograniczają kruszynki, które pasożytują jajka szkodnika. Natomiast gąsienice są zasiedlane przez parazytoidy z rodziny gąsienicznikowatych i męczelkowatych.
Małgorzata Wyrzykowska
Zdjęcie: Małgorzata Wyrzykowska, Pixabay