Kabina i ergonomia

Wnętrze kabiny może sprawiać wrażenie przestarzałej. Wykonanie nie budzi większych zastrzeżeń, jedynie na łączeniu szarych, plastikowych elementów mogą przeszkadzać szpary. Całość robi dobre wrażenie, standardowe wyposażenie kabiny jest dość bogate. Kabina z sześcioma słupkami nie jest nadmiernie obszerna (dł. 142 cm, szer. 142 cm). Homologacja dla dwóch osób.

Wysoka pozycja na fotelu traktorzysty, podłoga na wysokości 1 m. Kierownica odchyla się po wciśnięciu pedału, można wysiadać także prawymi drzwiami. Bardzo wygodne zamykanie drzwi i tylnej szyby od środka. Zmierzony podczas testu z pełnym obciążeniem silnika poziom hałasu 74 dB(A) równy jest wartości średniej dla grupy testowanych ciągników.

Zamontowany w kabinie amortyzowany pneumatycznie fotel Grammer jest wygodny. Rozkładany fotel dla pasażera ma duże siedzisko, ale małe oparcie, pas dla pasażera nie zwija się automatycznie. Przestrzeń dla nóg wystarczająca.

Dobra widoczność do przodu, zapewnia to krótka, płaska maska, tłumik znajduje się z lewej strony na dole. Standardowe okno dachowe i cienka belka między oknem a przednią szybą zapewniają dobrą widoczność na uniesiony wysoko ładowacz. Widoczność do tyłu i na boki również jest dobra.

Obsługa większości funkcji jest jasna, przyciski, dźwignie i elementy sterujące zostały pogrupowane oraz oznaczone kolorystycznie. Jest kilka praktycznych miejsc, w których można odłożyć różne przedmioty, standardowa klimatyzacja jest prosta w obsłudze. Kierunek wylotu powietrza (przednia szyba i/lub traktorzysta) zmieniany jest elektrycznie. Z przodu i z tyłu na dachu kabiny zamontowane są po dwie lampy robocze LED – standardowe wyposażenie.

Silnik czterocylindrowy

Podobały nam się pedał gazu i dźwignia gazu ręcznego – łatwa regulacja obrotów. Jest pamięć dwóch prędkości obrotów silnika, programowanie nie jest do końca logiczne. Aby pracować z zapamiętanymi obrotami, w pierwszej kolejności trzeba lekko przesunąć do przodu dźwignię gazu ręcznego. Pamięć obrotów to praktyczna funkcja, utrzymuje stałe obroty WOM.

Deklarowana przez producenta moc czterocylindrowego silnika (Stage V bez AdBlue) wynosi 74 KM. Podczas testu zmierzono, że na WOM trafia maksymalnie 60 KM przy 2000 obr./min. Zużycie paliwa wynosi wtedy 272 g/kWh, to najwyższa wartość w teście (średnia 256 g/kWh). Podczas pracy z częściowo obciążonym silnikiem Kubota ma mniejszy apetyt na paliwo. Zmierzone w tych warunkach wartości są nieco wyższe od średniego spalania dla grupy testowej.

Przekładnia i WOM

Przekładnia ma trzy grupy (w tym jedna zapewnia prędkości pełzające). Sześć biegów zmienia się wygodnie dźwignią, na której głowni znajduje się przycisk sprzęgła (bardzo płynne wyłączanie napędu). Naszym zdaniem pożądana byłaby tutaj funkcja Stop & Go (wyłączanie napędu po wciśnięciu pedału hamulca).

Zmieniając biegi, można delikatnie trącać w dźwignię elektronicznego sterowania ładowaczem, umieszczoną na prawym podłokietniku. Wkrótce Kubota zamierza to zmienić. Podczas wysiadania z kabiny dźwignia zmiany biegów musi być ustawiona w pozycję blokady parkingowej, w przeciwnym razie w kabinie rozlega się sygnał ostrzegawczy. Kolejnym przyciskiem na głowni dźwigni zmiany biegów włącza się pod obciążeniem jeden półbieg na każdym z biegów.

Prędkość maksymalną 42,5 km/h Kubota osiąga na szóstym biegu przy zredukowanej prędkości silnika 1900 obr./min. Prędkość 40 km/h testowana Kubota osiąga także na 5. biegu, wtedy trzeba pracować z obrotami nominalnymi. Ze względu na to, że silnik Kuboty dysponuje wtedy mocą maksymalną, podczas jazdy pod górę lepiej korzystać z biegu 5. i mieć do dyspozycji pełną moc.

W zakresie prędkości 4–12 km/h jest osiem dobrze zestopniowanych przełożeń. Wydaje się, że przekładnia stawia większe opory niż w innych ciągnikach. Podczas zjazdu z niewielkiego wzniesienia z wciśniętym pedałem sprzęgła zmierzono prędkość 27 km/h – najlepszy wynik dla ciągnika z bardzo prostą przekładnią wyniósł 38 km/h. Dźwignia rewersu płynnie zmieniającego kierunek jazdy pod obciążeniem znajduje się z lewej strony kierownicy.

WOM ma dwie prędkości 540 i 540E (opcjonalnie 540 i 1000 obr./min, w wersji testowej z łagodnym rozruchem). Zmiana prędkości dźwignią w kabinie z prawej strony nie budzi zastrzeżeń. Wygodny włącznik WOM zlokalizowano na prawej konsoli.

W kabinie nie można wyłączyć czujnika w fotelu do stacjonarnych prac z WOM. WOM zatrzymuje się zaraz po tym, jak traktorzysta wstanie z fotela – wymogi bezpieczeństwa. Gdy traktorzysta będzie znajdował się poza kabiną, Kubota zaleca od początku korzystanie z zewnętrzego przycisku do uruchamiania WOM. Po wciśnięciu go dłużej niż przez 3 s czujnik w fotelu zostanie dezaktywowany.

Hydraulika i podnośnik

Zmierzony w czasie testu wydatek wynosi 62 l/min – to wynik zdecydowanie lepszy od średniej dla testowanej grupy ciągników (50 l/min) – bardzo dobrze. Testowany ciągnik miał dwie sekcje dwukierunkowego rozdzielacza hydraulicznego (wszystkie gniazda z lewej strony łącznika głównego).

Osłony zapobiegające zabrudzeniu gniazd były zbyt małe dla niektórych wtyczek. Dobra lokalizacja dźwigni na prawej konsoli, wyróżnia je łatwa obsługa i pozycja pływająca. Wydatek oleju reguluje się centralnie, niejednoznaczne oznaczenie gniazd hydraulicznych.

Wersja testowa z mechanicznie sterowanym podnośnikiem, obsługa bez uwag. Dźwignie na konsoli wygodne w obsłudze. Układ zewnętrznego sterowania podnośnika z mechanizmem obrotowym i stalową linką znajduje się z lewej strony. Mógłby być bardziej precyzyjny. EHR dostępny jest w opcjonalnym wyposażeniu.

Niemal 60 cm zakresu podnoszenia to dobry wynik. Udźwig 2,7 t jest o 200 kg lepszy niż średnia w teście. Bardzo duże obciążenie użyteczne: po zdemontowaniu ładowacza na ciągnik można zawiesić maszyny o masie 2,2 t – to wynik o ponad 600 kg lepszy od średniej.

Napęd i komfort

Dzięki przekładniom kątowym w przednim napędzie Kubota jest najzwrotniejszym ciągnikiem w teście – średnica zawracania 7,80 m (średnia dla ciągników grupy 1. to 9,40 m). Układ kierowniczy z niewielkim przełożeniem. Dobrze, że dźwignia kierunkowskazów automatycznie powraca do pozycji środkowej. Hamulce działają niekiedy zbyt agresywnie.

Przed uruchomieniem silnika dźwignia zmiany biegów musi być ustawiona w pozycję blokady parkingowej – co może być denerwujące. Przedni napęd włączany jest przyciskiem, blokada mechanizmu różnicowego pedałem w podłodze. Dobrze oceniono komfort podczas prac transportowych.

dk
fot. Hoener, Tastowe