Komu przysługuje świadczenie uzupełniające?

Ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji w art. 2 wskazuje, że świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat. Chodzi o osoby, u których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Według ust. 2 art. 2, świadczenie uzupełniające przysługuje osobom uprawnionym, które nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych.

Jaki jest miesięczny limit świadczeń?

Mają do niego też prawo osoby, u których suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje emerytalno-rentowe, z wyłączeniem renty rodzinnej, zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekracza kwoty 1750 zł miesięcznie. W przypadku renty rodzinnej chodzi o tę przyznaną w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli do ukończenia 16 lat lub do ukończenia nauki w szkole, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie do ukończenia 16 lat lub 25 lat (jeśli się uczyły).

Jak ustala się prawo do świadczenia uzupełniającego?

Ustalenie prawa do świadczenia uzupełniającego następuje na wniosek uprawnionego składany odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe albo rentę socjalną. W przypadku natomiast pozostałych osób uprawnionych – do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Do wniosku należy załączyć m.in. orzeczenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 (np. orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji), chyba że ZUS ma już taki dokument. KRUS podaje na swojej stronie internetowej, że jeżeli emeryt lub rencista nie posiada orzeczenia albo upłynął okres, na który zostało wydane, powinien do wniosku dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione na druku KRUS N-14 przez lekarza prowadzącego leczenie.

Ile wynosi kwota świadczenia uzupełniającego?

Świadczenie uzupełniające przysługuje osobie uprawnionej w wysokości nie wyższej niż 500 zł miesięcznie. Przy czym należy pamiętać, iż łączna kwota tego świadczenia i świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2, nie może przekroczyć 1750 zł miesięcznie. Tak więc jeśli Pani renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy została przyznana w wysokości 1300 zł, świadczenie uzupełniające może wynieść
jedynie 450 zł.

dr hab. Aneta Suchoń, prof. UAM
fot. Pixabay