Nabycie przez zasiedzenie dzierżawionego gruntu – to możliwe?

Obawy Pani siostry są całkowicie bezpodstawne. Dzierżawca nie może nabyć własności dzierżawionych gruntów przez zasiedzenie – niezależnie od tego, na jak długi okres zostanie zawarta umowa dzierżawy.

Zgodnie z art. 172 § 1 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność przez zasiedzenie, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od 20 lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Wtedy nabycie własności może nastąpić po upływie 30 lat.

Kiedy może dojść do zasiedzenia?

Celem instytucji zasiedzenia jest usunięcie rozbieżności między stanem prawnym a faktycznym, długo­trwałym stanem posiadania. Do rozbieżności tej dochodzi najczęściej wskutek nieformalnego obrotu nieruchomościami, np. gdy posiadacz nabył nieruchomość od właściciela bez zachowania formy aktu notarialnego albo w wyniku samowolnego objęcia w posiadanie cudzej rzeczy, na co nie zareagował w porę właściciel.

Do zasiedzenia doprowadzić może jedynie posiadanie samoistne. W myśl art. 366 k.c., posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca (posiadacz zależny).

Kto jest posiadaczem nieruchomości?

Samoistnym posiadaczem nieruchomości w rozumieniu art. 172 k.c. jest zatem ten, kto nią włada jak właściciel, czyli wykonuje uprawnienia składające się na treść prawa własności, korzysta z nieruchomości z wyłączeniem innych osób, pobiera pożytki i dochody, a także uważa się za uprawnionego do rozporządzania nią. Posiadacz zależny, którym jest m.in. dzierżawca, wywodzi swoje prawo do władania rzeczą od innej osoby (osób) i dlatego nie może nabyć własności przez zasiedzenie.

Alicja Moroz
Fot. Pixabay