Bez strat amoniaku - jakie metody?

• aplikacja za pomocą węży wleczonych ograniczała średnio straty amoniaku o ok. 35%,
• płóz wleczonych o ok. 64%,
• a aplikacja wgłębna o ok. 80%.

Jakie opcje na TUZ?

• System węży wleczonych: Węże mogą być dodatkowo zakończone płozami i/lub specjalnymi końcówkami umożliwiającymi rozprowadzanie gnojowicy u podstawy roślin, co ogranicza zanieczyszczenie runi.
• Płozy wleczone: Wleczone po powierzchni płozy (nazwa elementu roboczego w zależności od producenta to także: lemiesz, stopka, łyżwa, redlica) tworzą w glebie niewielkie bruzdy o głębokości do 3 cm, w które wprowadzana jest gnojowica. Dociskana sprężyną do podłoża płoza rozgarnia na boki pędy roślinności łąkowej, co ogranicza jej zanieczyszczenie gnojowicą.

• Aplikator doglebowy szczelinowy (tarczowy): Elementami roboczymi aplikatora są płaskie gładkie tarcze tworzące w darni (glebie) nacięcia (szczeliny) o głębokości 6–10(15) cm, w które aplikowany jest nawóz. W niektórych rozwiązaniach stosuje się dodatkowe rolki dociskowe zamykające powstałą szczelinę. Aplikatory takie dedykowane są przede wszystkim użytkom zielonym, ale można je także stosować na ściernisku.

Najlepsza jakościowo pasza - co należy brać pod uwagę?

Z punktu pozyskania jak najlepszej jakości paszy, pod względem żywieniowym niezwykle istotne jest zminimalizowanie przedostawania się pozostałości gnojowicy do paszy. Poniżej aspekty, na które trzeba zwrócić szczególnie uwagę:

• zawartość suchej masy: przed rozprowadzeniem należy zhomogenizować płynną gnojowicę. Szczególnie latem warto ją rozcieńczać wodą (deszczówką lub wodą technologiczną) – im rzadsza, tym lepiej. Należy dążyć do uzyskania zawartości suchej masy poniżej 5%. W przypadku wysokiego udziału włókien grubych (np. ściółka ze słomy z obór na głębokiej ściółce) zaleca się zwrócenie w przyszłości uwagi na wybór ściółki i optymalizację procesu trawienia włókna przez krowy w paszy. Fermentacja gnojowicy w biogazowniach zmniejsza zawartość suchej masy;
• warunki pogodowe i glebowe: lepiej powstrzymać się od wywożenia gnojowicy w czasie suchej i ciepłej pogody, ponieważ twarde i wyschnięte pasy nawozu nie rozpuszczają się łatwo. Mogą one rosnąć w górę wraz z rozwojem i wzrostem runi. Jeśli powierzchnia gleby jest bardzo sucha lub jeśli gleba jest zbyt mokra, gnojowica gorzej wchłaniają się w glebę, zwłaszcza jeśli są nie są zbytnio rozcieńczone. Należy również uważać przy wilgotnych lub mokrych glebach i dużym obciążeniu osiowym: jeśli rośliny są wciśnięte w wilgotną glebę, to nawóz z trudem wnika pomiędzy nie. Im gęstszy jest nawóz, tym ważniejsze jest, aby między jego zastosowaniem, a zbiorem pokosu wystąpiły wystarczające opady (80–100 mm). Idealne warunki do aplikacji to chłodne temperatury, zachmurzone niebo, możliwie sucha gleba i lekki deszcz w trakcie lub po aplikacji.
• termin aplikacji: nie należy stosować gnojowicy zbyt późno, aby między zastosowaniem, a zbiorem pokosu pozostało jeszcze wystarczająco dużo czasu. Między nimi powinny upłynąć co najmniej 3–4 tygodnie. Przy aplikacji należy zwracać uwagę na nacisk redlic. Gnojowicę należy umieszczać bezpośrednio na glebie między roślinami.
  Przy technice węży wleczonych należy stosować nawóz na możliwie niskich roślinach, aby w jak najmniejszym stopniu je zanieczyszczać. Zalecana jest wysokość runi od 7 do 15 cm. Nawet w przypadku technologii bezpośredniej apliakcji do gleby należy unikać zabiegu w zbyt wysokiej runi. Udział kolein byłby zbyt duży.
• dawka: optymalna dawka jednorazowa gnojowicy to maksymalnie 15–20 m3/ha. Więcej można zastosować tylko wtedy, gdy nawóz jest bardzo rzadki. Szczególnie w przypadku większego udziału grubszych włókien należy rozłożyć ilość nawozu na cały rok w mniejszych ilościach (lepiej cztery razy 10 m3/ha niż dwa razy 20 m3/ha).
• zbiór: ważna jest odpowiednia wysokość cięcia, najlepiej między 6 a 7 cm. Dzięki temu resztki włókien pozostają na powierzchni. W suchych stanowiskach należy w razie potrzeby kosić wyżej. Jeśli w kolejnych dniach po nawożeniu nie będzie padać, należy podczas następnego koszenia sprawdzić, czy nie ma pozostałości nawozu. W przypadku obecności resztek (pasy gnojowicy) lepiej jest ustawić wysokość koszenia na co najmniej 7 cm. Przetrząsacze karuzelowe i glebogryzarki powinny być tak ustawione, aby zęby w żadnym wypadku nie dotykały ziemi.