Ostatnie sezony sprzyjały rozwojowi śmietki i trudno oczekiwać, że jej nie będzie. Rolnicy skupiają się oczywiście na jej jesiennej szkodliwości trzeciego i czwartego pokolenia szkodnika, która znacznie obniża zimotrwałość plantacji. Realnie groźne bywa także pierwsze, wiosenne pokolenie śmietki.
Śmietka kapuściana może osłabić zimotrwałość rzepaku
O aktualnych możliwościach chemicznego ograniczania śmietki piszemy na końcu. Pamiętajmy, że podstawą skutecznej walki z agrofagami jest znajomość ich biologii rozwoju i potencjalnej szkodliwości. Dlatego przypominamy dziś najważniejsze informacje z życia śmietki kapuścianej, której populacja po wycofaniu zapraw insektycydowych miała się w ostatnich latach bardzo dobrze.
Śmietka kapuściana oprócz rzepaku żeruje przede wszystkim na roślinach kapustowatych uprawnych (kapusta, brokuł, brukiew, rzepa ścierniskowa) i na chwastach (gorczyca polna, rzodkiew świrzepa, tobołki polne). Owad dorosły śmietki kapuścianej to muchówka – wygląda jak miniatura muchy domowej. Jest długości 5–6 mm i ma czerwoną plamkę na srebrzystobiałym czole. Samiec jest mniejszy (5–5,5 mm) i czarnoszary, samica (6–6,5 mm) jest brązowoszara. Larwa śmietki jest długości od 7 do 8 mm, żółtawobiała, bez wyraźnie wyodrębnionej głowy i bez odnóży. Poczwarka śmietki ma długość od 4 do 7 mm i jest brązowa w kształcie beczułki.
Formą zimującą śmietki w glebie jest poczwarka. Osobniki dorosłe opuszczają glebę w kwietniu lub maju i po tygodniu samice składają jaja długości 1 mm, po ok. 100 sztuk w małych złożach przy szyjce korzeniowej roślin żywicielskich. Po 4–8 dniach wylęgają się larwy, które początkowo żerują na korzeniach bocznych, później na korzeniach głównych i szyjce korzeniowej. W biologii tego szkodnika są informacje, że rzepak jest zagrożony od pierwszego pokolenia śmietki kapuścianej. Wyrządzane szkody są największe jeśli maj i czerwiec są suche.
Po 3–4 tygodniach larwy z pierwszego pokolenia przepoczwarczają się (najczęściej w glebie, czasami w uszkodzonych roślinach). Drugie pokolenie śmietki pojawia się w lipcu i sierpniu, trzecie we wrześniu i październiku opanowując młode rośliny rzepaku lub jego samosiewy, a czwarte w listopadzie. Rozwój (ilość pokoleń) i szkodliwość zależą od pogody. Jesienne uderzenie trzeciego i czasami czwartego pokolenia może zniszczyć nawet ponad połowę korzeni rzepaku i powodować znaczne ubytki w obsadzie rośli. To silnie zmniejsza zimotrwałość roślin. Kiedy na masowe uszkodzenia nałoży się mroźna zima rzepak ma małe szanse przetrwania.
- Jest już czym ograniczać śmietkę kapuścianą w rzepaku i dobrze, że pojawia się kolejna zaprawa. Zaprawianie to podstawowa i uznawana za najskuteczniejszą i najbardziej bezpieczną z chemicznych metod ochrony
- Żółtawobiałe larwy śmietki, bez wyraźnie wyodrębnionej głowy i bez odnóży
Odmiany mieszańcowe rzepaku bardziej odporne na śmietkę kapuścianą
Na szyjce korzeniowej i korzeniach uszkodzonego przez śmietkę rzepaku występują brązowe przebarwienia oraz miejsca nadgniłe. W zewnętrznej warstwie korzenia, jak i we wnętrzu szyjki korzeniowej znajdują się chodniki z obumarłą tkanką, w której żerują larwy śmietki kapuścianej.
Silnie uszkodzone rośliny mogą całkowicie obumierać, są łatwiej porażane przez suchą zgniliznę kapustnych i werticiliozę. Rzepak uszkodzony jesienią przez śmietkę kapuścianą słabo zimuje i przy srogich mrozach takie plantacje wypadają jako pierwsze. Przy łagodniejszych zimach rzepak przetrwa i w dużym stopniu zregeneruje system korzeniowy, ale takie plantacje częściej niż nieuszkodzone przez śmietkę wylegają oraz wcześniej dojrzewają.
Niezwykle istotne w ograniczaniu śmietki jest stosowanie izolacji przestrzennej od innych roślin kapustowatych, unikanie monokultury i uproszczeń w agrotechnice oraz i zwalczanie chwastów kapustowatych. Prawidłowa agrotechnika i dobre uwilgotnienie gleby pozwalają roślinom zregenerować część korzeni uszkodzonych przez śmietkę. Przy zagrożeniu śmietką zaleca się nieco wcześniejszy siew i zwiększenie normy wysiewu. Te niechemiczne możliwości są bardzo pomocne.
Chociaż nie można mówić o dużych różnicach w podatności odmian na szkody wyrządzane przez śmietkę to zdecydowanie lepiej bronią się przed tym szkodnikiem odmiany mieszańcowe. Chodzi tutaj oczywiście o przewagę ich wigoru jesiennego i wiosennego w stosunku do odmian populacyjnych i silniejsze zdolności regeneracyjne.
- Uszkodzeń powodowanych przez larwy śmietki jesiennego 3 i 4 pokolenia szukamy na szyjce korzeniowej i korzeniu. Zewnętrznym symptomem uszkodzeń obserwowanych wiosną są brązowe przebarwienia i miejsca nadgniłe tych organów
