Serwatka zawiera bardzo dużą ilość wody, dlatego też ma małą koncentrację składników odżywczych. Po przetworzeniu powstaje jednak suszona serwatka, która stanowi szczególnie cenny komponent paszowy w preparatach mlekozastępczych.
Serwatkę zalicza się do pasz węglowodanowych, gdyż w suchej masie zawiera 63–73% laktozy i około 12–13% białka, które ma dużo lizyny i innych aminokwasów egzogennych. Serwatka może być poza tym dobrym źródłem potasu, wapnia, witamin B2, B12, ryboflawiny, kwasu pantotenowego. Cenny jest również cukier mleczny, który w dużych ilościach wpływa korzystnie na trawienie.
W zależności od technologii produkcji zakłady mleczarskie wytwarzają dwa typy serwatki: podpuszczkową (zwaną słodką), która otrzymywana jest jako produkt uboczny przy produkcji serów dojrzewających, oraz kwasową z produkcji twarogów. Różnią się między sobą składem chemicznym i właściwościami fizykochemicznymi. W przypadku serwatki kwaśnej korzystne jest niskie pH surowca (nawet poniżej 5), które w naturalny sposób reguluje skład mikroflory przewodu pokarmowego. Serwatka podpuszczkowa może być natomiast zakwaszana kwasem mlekowym.