Co predysponuje krowy do choroby Mortellaro?

Wilgotność, wartość pH poniżej lub powyżej pH skóry, które wynosi 4,1 do 5,7 (przykładowo pH gnojowicy to 7,5), chłód, stres, zranienia, obniżona odporność immunologiczna. Wszystkie te czynniki niszczą barierę ochronną skóry.

Gdzie jest strefa choroby?

Stan zapalny powstaje w obrębie bruzdy opuszki racicy i rozprzestrzenia się do szpary międzypalcowej.

Patogeny

Chorobę Mortellaro wywołują beztlenowe bakterie (krętki) z rodzaju Treponema. Wnikają one w tkanki dając owrzodzenia. Skóra narażona na niesprzyjające warunki (np. po niewłaściwej korekcji czy kąpieli racic) reaguje nadmiernym rogowaceniem, przez co jeszcze trudniej zwalczyć objawy choroby.

Widoczna linia?

Infekcję można dostrzec na pierwszy rzut oka - linia brzegu korony racicy jest niewyraźna (rozmyta).

System dynamiczny - pięć stadiów M

Choroba Mortellaro może mieć zróżnicowany przebieg ze względu na to, że zwierzęta różnie reagują na patogeny chorobotwórcze.

M0 - zdrowe: 10 do 30% osobników ze stada nigdy nie zachoruje. Wynika to z predyspozycji genetycznych.

M1 - stadium początkowe: białoróżowe ogniska zapalne o średnicy mniejszej niż 2 cm. Może przejść w fazę ostrą, chroniczną bądź ponownie przejść w fazę M0.

M2 - stadium ostrego zapalenia:  stan zapalny, bolące zmiany. Miejsce zakażenia jest czerwone, o średnicy większej niż 2 cm. Leczenie - aby uniknąć przejścia  w formę przewlekłą (M4.1). Od 30 d0 60% osobników ze stada przechodzi tę fazę tylko jeden raz.

M3 - stadium gojenia: strup w kolorze brązowym pojawia się 1-2 dni po rozpoczęciu leczenia w fazie M2. Może przejść z powrotem do M0, M2 lub M4.

M4 - stadium chroniczne: żółtawe, twarde lub bardzo twarde zrogowacenia (hyperkeratoza z proliferacją). Przejście do M0 lub M4.1. Możliwe jest ponowne zakażenie (postać nawracająca).

M4.1 - stadium chronicznie nawracające: żółtawe, twarde lub bardzo twarde  zrogowacenia (hyperkeratoza z proliferacją) z nową postacią M1 i M2. Leczenie -  u 10-30% osobników w stadzie obserwujemy ciągłe zakażenia i cykliczne przejścia z fazy M2 do M4.1

Źródło: Doepfer (2014, 2015), Kroeger (2018)

Zdjęcia: Archiwum