Z jego uzasadnienia wynika, że trudno wymagać od właściciela nieruchomości, by nie podejmował on żadnych działań w celu ogłoszenia sprzedaży lub uczynienia jej bardziej intratną dla siebie. W ten sposób upadł pomysł jednego z urzędów skarbowych, który zażądał podatku VAT od sprzedaży jednej działki.

Niemal 20 lat temu kobieta dostała darowizną wspomnianą działkę od rodziców. Ostatecznie po długim namyśle zadecydowała o jej sprzedaży. Wieś, w której ona leżała nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Spadkobierczyni zwróciła się więc do urzędu gminy z wnioskiem o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Uzasadniała, że w ten sposób chciała dowiedzieć się, jaka jest wartość tej nieruchomości, na jakiego kupca może liczyć. Wkrótce rozreklamowała jej sprzedaż na słupach ogłoszeniowych i w lokalnej telewizji.

Kobieta zwróciła się też do urzędu skarbowego z wnioskiem o interpretację. Fiskusowi zadała też pytanie, czy z tytułu sprzedaży zapłaci podatek VAT. Skarbówka odpowiedziała jej, że daninę tę musi uiścić. Argumentowała, że podatniczka działała jako zawodowy handlowiec, bo uzyskała decyzję o warunkach zabudowy i profesjonalnie szukała nabywców poprzez ogłoszenia.

Z tym stanowiskiem nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Stanowisko WSA podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku. W uzasadnieniu stwierdził, że obie okoliczności, na które powołuje się fiskus nie mogą być uznane za świadczące o profesjonalnym obrocie nieruchomościami. Podkreślił, że jest rzeczą naturalną, że właściciel działki nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego, usiłuje przez decyzję o warunkach zabudowy uzyskać jakąś informację o ewentualnym możliwym jej przeznaczeniu. Tak samo naturalne są próby ustalanie, za jaką kwotę można ją zbyć.
as