Komu sąd przyznaje władzę rodzicielską nad małoletnim?

Zgodnie z art. 58 par. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w wyroku orzekającym rozwód lub separację sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka.

Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Jeśli rodzice nie przedstawią takiego porozumienia, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Tak więc decydującym argumentem przemawiającym za ograniczeniem władzy rodzicielskiej jest dobro dziecka. Orzeczenie o ograniczeniu władzy rodzicielskiej jest konieczne, jeżeli doszło do naruszenia dobra dziecka lub istnieje wysokie prawdopodobieństwo naruszenia dobra dziecka w przyszłości.

Kiedy sąd nakłada na jednego z rodziców alimenty?

Co do alimentów, to w myśl 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jak przewiduje art. 135 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Co jest przesłanką dla sądu przy ustalaniu wysokości świadczeń alimentacyjnych?

Trudno przewidzieć, czy sąd przyzna alimenty w wysokości, której żąda żona. Kwota wydaje się raczej wysoka. Trzeba jednak pamiętać, że rodzice są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych, jak i duchowych i kulturalnych, także środki wychowania i kształcenia według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przesłanką decydującą o wysokości obowiązku alimentacyjnego są możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, które należy rozumieć jako nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane, lecz także zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Tak wynika z licznych orzeczeń sądowych, m.in. z wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 11 maja 2017 r. (sygn. akt: I ACa 1827/16).

Czy 500 plus wlicza się do do wysokości świadczenia alimentacyjnego?

Należy dodać, że zgodnie z art. 135 § 3 pkt 3 k.r i o. świadczenie wychowawcze z programu 500+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. To znaczy, że świadczenie wychowawcze 500+ dla dziecka, na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani na ich możliwości zarobkowe i majątkowe. Nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka.

Alicja Moroz
fot. Pixabay