Dekoracyjny pieris pięknie ozdobi ogród
Pierisy to bardzo dekoracyjne rośliny, które idealnie nadają się na wrzosowiska - nie są zbyt wysokie, idealnie wyglądają z przodu rabaty. Skąd pochodzi ta roślina i jak ją uprawiać w Polsce?
Pieris - roślina nazwana po znanej z greckiej mitologii księżniczce
Pieris (Pieris D. Don) to rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae), do którego należy 9 gatunków roślin. Są to zimozielone krzewy i małe drzewa. Naturalnie pierisy występują we wschodniej Azji, południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych i w zachodniej części Kuby. Preferują widne lasy i tereny skaliste. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.
Nazwa rośliny - pieris - wywodzi się z mitologii greckiej, w której przepiękna księżniczka Pieris wraz ze swoimi ośmioma siostrami nazywanymi Pierydami, córkami króla Tracji Pierosa, ruszyły w szranki w śpiewie z córkami Zeusa. Niestety zostały pokonane i za karę zmienione w sroki lub inne ptaki.
Mają dekoracyjne, błyszczące liście, barwne młode przyrosty oraz drobne i bujne wiechy kwiatowe. Szczególnie cieszą oko na wiosnę. Najlepiej prezentują się w grupach jednogatunkowych lub w kompozycjach z innymi roślinami zimozielonymi.
Jak uprawiać pierisy w ogrodzie?
Wszystkie pierisy to rośliny bardzo dekoracyjne i piękne, ale też dość wymagające, o czym warto pamiętać, podejmując się ich uprawy. Podobnie jak wiele innych roślin kwasolubnych należą do rodziny wrzosowatych i w związku z tym oczekują dobrej jakości, próchniczej, przepuszczalnej i stale lekko wilgotnej gleby o kwaśnym odczynie pH.
Najbardziej odpowiada im podłoże na bazie kwaśnego torfu, z dodatkiem próchnicy i przekompostowanej kory sosnowej, dlatego stanowisko pod ich uprawę należy wcześniej odpowiednio przygotować, wybierając na rabacie część ziemi i wypełniając otwór specjalnym podłożem dla roślin kwasolubnych.
Trzeba przy tym pamiętać, że rośliny nie znoszą suszy ani mokrej ziemi, dlatego nie powinny być sadzone na wzniesieniach, z których woda szybko spływa ani na terenach podmokłych, gdzie wilgoć długo zalega w pobliżu korzeni.
Jakie odmiany są najpopularniejsze?
- Prelude – ma soczyst zielone liście, kwitnie na biało bardzo intensywnie. Jest to niski krzew, który osiąga max. do 1 m wysokości.
- Little Heath – odmiana karłowa do 1 m wysokości. Kwitnie na biało, ma błyszczące zielone liście z białym obrzeżeniem.
- Astrid – to kolejna odmiana biało kwiatowa z dość szeroką kremową obwódką na zielonych liściach, która dorasta do 2 m wysokości.
- White Rim – ma białe kwiaty i bardzo specyficzne liście – od początku jasnozielone z białym obrzeżeniem. Osiąga max. 1 m wysokości.
- Katsura – to odmiana o różowych kwiatach i ciemnozielonych, skórzastych liściach. Jej młode przyrosty wybarwione są na intensywny, czerwonobordowy kolor i długo utrzymują swój kolor.
- Valley Valentine – ma ciemnoczerwone kwiaty z białą podstawą, obfitym kwitnieniem, soczyście zielonymi liśćmi i wysokością nieprzekraczającą 1-1,5 m.
Gdzie sadzić pierisy i jakie warunki preferują?
Pierisy należy uprawiać na stanowiskach półcienistych, ciepłych i osłoniętych od wiatru. Roślina ta nie lubi chłodu i przeciągów, a dodatkowo jest podatna mróz i cechuje się słabą mrozoodpornością (ok. -18ºC do -20ºC). Dlatego pierisy najlepiej uprawiać w ciepłych rejonach kraju, na stanowiskach osłoniętych i zacisznych. Przed zimą warto okrywać krzewy włókniną, a glebę wokół nich wysypać grubą warstwą kory.
Pierisy nie zrzucają liści na zimę. W trakcie suchej jesieni, warto je podlewać przed nadejściem pierwszych mrozów.
Pieris i jego choroby
- Pieris to roślina odporna na choroby i szkodniki. Mimo to zdarza się, że atakuje ją chloroza, która spowodowana jest wysokim odczynem gleby.
Częstym problemem bywa poparzenie liści przez nadmierne słońce, które objawia się brązowymi plamami. - Czasami pierisy chorują na fytoftorozę, która powoduje więdnięcie, mimo wilgotnego podłoża. W walce z fytoftorozą zaleca się użycie środka grzybobójczego.
- Niekiedy różne plamy, które pojawiają się na liściach, bywają wywołane przez grzyby.
Czasami w okresie mokrego lata może pojawić się szara pleśń. Wtedy liście usuwamy, ścinając cały pęd i stosujemy środek grzybobójczy.
Oprac. Natalia Marcinak-Musiał
Fot. Pixabay
Natalia Marciniak-Musiał
dziennikarka strony internetowej Tygodnika Poradnika Rolniczego
dziennikarka strony internetowej Tygodnika Poradnika Rolniczego
Najważniejsze tematy