Zapytaliśmy RDOŚ w Olsztynie, ile w ostatnich latach odnotowano szkód wyrządzonych przez wilki w stadach bydła utrzymywanego na pastwiskach. Łączna liczba szkód w 2018 r. to 60 ataków na bydło (w tym 82 szt. zagryzione, poranione lub zaginione), w 2019 r. zanotowano 57 przypadków (89 szt. bydła). Z kolei w 2020 r. były 63 ataki (114 sztuk zagryzionych, poranionych lub zaginionych). Mimo że RDOŚ w Olsztynie na podstawie ww. danych nie stwierdza tendencji wzrostowej, to jednak tam, gdzie wilków jest więcej i dochodziło już do ataków, warto profesjonalnie zabezpieczyć swoje zwierzęta.

Skuteczne ogrodzenia przed wilkami

W ochronie pastwisk przed wilkami wg zaleceń RDOŚ w Olsztynie stosuje się trzy podstawowe rodzaje ogrodzeń.

• Pastuch elektryczny wielopasmowy

– stosując ten rodzaj ogrodzenia, należy pamiętać, aby jego montaż uniemożliwiał przechodzenie drapieżnika pod najniżej zawieszonym przewodem oraz przeskakiwanie nad ogrodzeniem. W tym celu najniższy przewód należy umieścić na wysokości 10–20 cm nad podłożem. Aby ograniczyć możliwość przeskakiwania ogrodzenia, należy stosować ogrodzenia elektryczne z ostatnim przewodem umieszczonym na wysokości minimum 1,3 m. Zaleca się, by napięcie na linii ogrodzenia wynosiło co najmniej 4500 V. Konieczne jest przy tym pilnowanie, by rosnąca roślinność nie stykała się z taśmą, gdyż urządzenie wówczas nie będzie działać prawidłowo. Wilki odstraszane są od pastucha silnymi impulsami elektrycznymi.

• Fladry 

– to cienki sznur lub taśma, z naszytymi wąskimi kawałkami materiału, najczęściej w kolorze czerwonym, o wymiarach 10 × 60 cm, które zwisając i poruszając się na wietrze, będą tworzyły barierę, którą wilk boi się przekroczyć. Istotny jest sposób wykonywania i instalowania tych urządzeń. Fladry działają odstraszająco, szczególnie kiedy poszczególne chorągiewki rozmieszczone są w odległości ok. 40–45 cm. Należy je rozwiesić wokół pastwiska, najlepiej na wbitych w ziemię żerdziach, w taki sposób, by dolne krawędzie materiału znajdowały się ok. 15 cm nad powierzchnią gruntu. Ważne, by obszar zabezpieczony fladrami tworzył zamkniętą powierzchnię, gdyż zawieszenie tych materiałów z jednej strony pastwiska nie przyniesie rezultatu.

• Ogrodzenia z siatki

– inną metodą jest ogrodzenie pastwiska siatką o wysokości minimum 2,50 m, wkopaną w grunt do głębokości minimum 0,5 m lub wywiniętą na zewnątrz, zamontowaną na słupkach. Wilki z łatwością mogą wykonać podkop pod niezakotwiczoną w ziemi siatką. Do budowy ogrodzenia można wykorzystać siatki do zabezpieczania upraw leśnych przed jeleniami i sarnami.

Skąd fundusze na ochronę?

Dofinansowaniem ogrodzeń zajmują się regionalne dyrekcje ochrony środowiska, uzyskując środki z NFOŚiGW, gdyż zgodnie z obowiązującym prawem to Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez wilki. Wniosek do NFOŚiGW może złożyć RDOŚ lub park narodowy, w ramach prowadzonych naborów.

– RDOŚ otrzymały w latach 2018–2020 kwotę 1,581 mln zł, przy całkowitym koszcie projektów 1,857 mln zł. Obecnie prowadzone są prace związane z podpisaniem 5 kolejnych umów na kwotę 2,179 mln zł – wymienia NFOŚiGW.
RDOŚ w Olsztynie od 2018 r. do 2021 r. w ramach projektu przekazała hodowcom 119 750 m.b. fladr, 13 km siatki leśnej o wysokości 2,5 m i 1760 słupków do budowy ogrodzeń oraz 78 zestawów urządzeń elektrycznych zasilanych energią słoneczną. Hodowcy otrzymują zabezpieczenia bezpłatnie, muszą je zamontować i pilnować konserwacji.

Jeżeli jesteś ciekawy, jakie są koszty specjalistycznych ogrodzeń to zajrzyj do najnowszego wydania top bydło 5/2021. 

Fot. RDOŚ w Olsztynie