Roślina ta nie ma dużych wymagań pokarmowych, nawożenie nie jest więc intensywne. Bardziej wymagający jest za to zbiór słonecznika, który wymaga dedykowanego hederu lub też odpowiednio zmodyfikowanych przystawek do kukurydzy.
– Areał uprawy słonecznika w Europie wynosi ponad 24 mln ha. Wyróżnia się dwa rodzaje kwasów zawartych w oleju: linolowy i oleinowy. 90% produkcji słonecznika stanowi uprawa odmian z kwasem linolowym. W Europie wzrosła produkcja słonecznika i duża w tym zasługa polskich rolników. W 2022 r. roślina ta była zasiana na areale 64,8 tys. ha, podczas gdy w 2021 r. powierzchnia uprawy wyniosła 19,5 tys. ha – wymieniała Magdalena Klimas – Crop manager Lidea Seeds podczas szkolenia poświęconego uprawie słonecznika, które pod koniec ubiegłego roku odbyło się w KPODR w Minikowie.
W naszym kraju najwięcej słonecznika uprawiano w województwie wielkopolskim – 7184 ha, mazowieckim – 6623 ha i dolnośląskim – 6446 ha. Roślina może być siana na glebach słabych, których bonitacja jest tak niska, że nie ma warunków do uprawy kukurydzy. W wielu rejonach kraju w zeszłym roku miały miejsce susze i dotkliwe braki opadów deszczu. Słonecznik pokazał w tych warunkach przewagę.
– Słonecznik – w przeciwieństwie do kukurydzy – w takich warunkach się bronił i przynosił plon nawet 2 t/ha, podczas gdy kukurydza w ekstremalnych przypadkach dawała 1 – 3 t. Dotyczyło to zwłaszcza wielu rejonów województwa lubuskiego – informowała Magdalena Klimas.
Zasiano go tam na 5716 ha. Ponad 5 tys. ha słonecznika było także w województwie podlaskim – 5870 ha, lubelskim 5752 ha i kujawsko-pomorskim 5674 ha. Obowiązują cztery kategorie podziału słonecznika. Ze względu na zastosowanie i przeznaczenie na tłoczenie oleju lub jako źródło białka, odporność na herbicydy (konwencjonalne, Clearfield, Clearfield Plus, Express SX), typ oleju (klasyczne – linolowe oraz High oleic – HOL oleinowe), a także typ wczesności (bardzo wczesne, wczesne, średnio wczesne i średnio późne).