Pełny rozwój generacji słodyszka rzepakowego trwa średnio około 50 dni. Na skutek bardzo znacznego zwiększenia się obszarów upraw rzepaku w Europie i w Polsce gatunek ten znacznie zwiększył swoją populację. Wzrost potencjału reprodukcyjnego słodyszka rzepakowego w obecnych warunkach agroklimatycznych spowodował zwiększenie populacji o około 200–300% w stosunku do liczebności sprzed kilkunastu lat.
Na polach słodyszek pojawia się przed kwitnieniem
Słodyszek rzepakowy jest czarnym chrząszczem długości 2–2,5 mm, metalicznie błyszczącym, o odcieniu granatowym lub ciemnozielonym, z 3-członowymi czułkami zakończonymi buławką. Jajo słodyszka jest białe, wydłużone, długości 0,5 mm. Larwa jest biała, z 2–3 ciemnymi plamkami na grzbiecie, z ciemną głową, z trzema parami odnóży, osiąga 4 mm długości.
Słodyszek zimuje w ściółce, na miedzach, rowach i skrajach lasów. W temperaturze gleby około 10°C opuszcza miejsca zimowego spoczynku i przenosi się na kwiaty koloru żółtego (jaskier, mniszek). Na pola rzepaku słodyszek przelatuje w okresie przed kwitnieniem, gdy temperatura powietrza osiągnie wartość powyżej 15°C.
Chrząszcze słodyszka przegryzają pąki
Okres uszkadzania rzepaku przez słodyszka trwa do fazy BBCH 67 (koniec kwitnienia), jednak największe straty wyrządza jego żerowanie do fazy BBCH 57 (nadal zamknięte, ale już żółte pąki kwiatowe). Straty są uzależnione od wielkości populacji szkodnika i przebiegu pogody. Chrząszcze słodyszka przegryzają pąki, aby dostać się do pyłku kwiatowego. Samice uszkadzają ponadto pąki kwiatowe, składając w nie jaja pojedynczo (do 200 sztuk).