Babka lancetowata (Plantago lanceolata L.) jest byliną, należącą do zróżnicowanej i szeroko rozpowszechnionej rodziny babkowatych (Plantaginaceae Juss.). Obecnie roślina jest tak szeroko rozpowszechniona, że występuje w zasadzie w każdym regionie Ziemi, gdzie panują umiarkowane warunki klimatyczne. Jest spotykana na większości łąk, na polach uprawnych, na miedzach i przydrożach. Nazwę zawdzięcza lancetowatym, trzy- lub pięciokrotnie unerwionym liściom, wznoszącym się do wysokości około 50 –70 cm. Liście mają szerokość od 1 do 4 cm i są pokryte drobnymi włoskami.
fot. Siewka babki lancetowatej
Po zbożach lub roślinach bobowatych
Jako roślina ruderalna babka lancetowata występuje również na stanowiskach suchych, niezasobnych w wapń. Nie ma ona szczególnych wymagań co do stanowiska w uprawie. Jednak ze względu na bujny rozwój zwartej masy liściowej i optymalnie powtarzający się dwu- lub trzykrotnie w roku zbiór surowca, preferowane pod jej uprawę powinny być grunty zasobne, lekko kwaśne, wilgotne. Nie nadają się natomiast stanowiska zalewane, o glebach nieprzepuszczalnych, zwięzłych, ale również te okresowo przesychające. Ze względu na stosunkowo powolny rozwój roślin w początkowym stadium wegetacji, ważne jest odpowiednie umieszczenie uprawy babki w płodozmianie, po roślinach pozostawiających plantacje wolne od uciążliwych chwastów jedno- i dwuliściennych. Odpowiedni przedplon pod uprawę babki to rośliny zbożowe, utrzymane we właściwej czystości oraz bobowate. Babka jest dobrym przedplonem dla wielu roślin, pozostawiając stanowisko w dobrej strukturze, stosunkowo wolne od chwastów. Babka nie powinna być uprawiana na tym samym stanowisku częściej niż co 2–3 lata.