Wyleganie i łamanie się kukurydzy
Połamane wiechy i całe rośliny rośliny kukurydzy, a także wióry na zewnętrznej stronie łodyg – to klasyczne objawy szkodliwej działalności omacnicy prosowianki w kukurydzy. Szkodnik ten występuje w prawie wszystkich regionach uprawy kukurydzy, nie tylko w Polsce, ale także w wielu regionach uprawy kukurydzy, także m.in. w Niemczech i prawie we wszystkich jest uważany za najważniejszy ekonomicznie w tej uprawie.
Wwiercając się w łodygę, a następnie żerując w jej wnętrzu, gąsienice omacnicy zakłócają transport w roślinie wody i składników pokarmowych. Otwory i dziury wzdłuż łodygi spowodowane wielokrotnym przewiercaniem się gąsienic zmniejszają stabilność roślin. Zwiększa to ryzyko wylegania i łamania się roślin w wyniku burz i ulewnych deszczy.
Gąsienice omacnicy uszkadzają pochwę liściową, nasadę liścia i nerw główny, co powoduje pękanie i łamanie się blaszki liści oraz stopniowe zamieranie liści, prowadzące do zmniejszenia się powierzchni asymilacyjnej roślin. Wygryzanie kanałów w łodygach jest także przyczyną zasychania górnych części roślin powyżej miejsca silnego uszkodzenia.
Gąsienice żerują także w osadkach wiech, co prowadzi do ich łamania się i zasychania, skracając okres pylenia i redukując ilość pyłku. Przegryzanie znamion przed zapyleniem skutkuje gorszym i nierównomiernym zaziarnieniem kolb, natomiast uszkodzenie zawiązków kolb prowadzi najczęściej do ich obumarcia. Szkodnik uszkadzać może także już wykształcone kolby, powodując bezpośredni ubytek ziarna i straty w plonie.
Ponadto miejsca żerowania stanowią idealne bramy wnikania dla wtórnych infekcji przez różne gatunki grzybów z rodzaju Fusarium, ale także przez grzyby z rodzaju Trichothecium, Trichoderma i Penicillium, które mają zdolność wytwarzania groźnych dla zdrowia ludzi i zwierząt mikotoksyn. Zanieczyszczona mikotoksynami pasza z kukurydzy może wpływać negatywnie na zdrowie zwierząt. Na mikotoksyny reaguje przede wszystkim trzoda, ale także drób, natomiast bydło uważane jest za mniej wrażliwe.
