Sprawą wypłaty dywidend dla akcjonariuszy Krajowej Spółki Cukrowej zainteresowali się posłowie Jarosław Sachajko oraz Paweł Szramka, którzy przypomnieli historię postawionej w XIX w. przez Ordynację Zamojską cukrowni w Klemensowie. „Chluba Zamojszczyzny” weszła w 2002 r. w składa KSC, aby rok później zostać zamknięta. W 2011 r. rozpoczęto ostateczną rozbiórkę budynków cukrowni. Po zamknięciu cukrowni plantatorzy buraka cukrowego, w ramach rekompensaty, dostali w 2004 r. po 652 akcji, które uczestniczą w dywidendzie. Ale od kilku lat dywidenda nie jest wypłacana. Dlatego posłowie J. Sachajko oraz P. Szramka zapytali ministerstwo aktywów państwowych m.in. o to jakie względy przemawiają za niewypłacaniem dywidend oraz czy w najbliższym czasie zmieni się sytuacja finansowa akcjonariuszy KSC Polski Cukier SA umożliwiająca wypłaty dywidend?
Ministerstwo aktywów państwowych (MAP) w udzielonej odpowiedzi wyjaśniła na początku strukturę akcjonariatu Polskiego Cukru. Wynika z niej, że KSC S.A. posiada ponad 63.000 akcjonariuszy, do których należą:
- Skarb Państwa (reprezentowany przez MAP) - 79,69% akcji,
- Skarb Państwa (reprezentowany przez KOWR) - 0,33% akcji,
- pracownicy, byli pracownicy i ich spadkobiercy - 10,50% akcji
- plantatorzy, byli plantatorzy i ich spadkobiercy - 9,48% akcji
Spółka poinformowała także, że w latach ubiegłych, sześciokrotnie wypłacała dywidendę akcjonariuszom. Było to odpowiednio:
- 2010 r. 98, 1 mln zł
- 2011 r. 88,9 mln zł
- 2012 r. 277,3 mln zł
- 2013 r. 747,9 mln zł
- 2014 r. 138,6 mln zł
- 2015 r. 79,2 mln zł
Podstawę do wypłaty dywidendy stanowiły uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki o podziale zysku za ubiegły rok obrotowy. Ogółem, z wypracowanego przez spółkę zysku netto, wypłacono akcjonariuszom dywidendę w łącznej wysokości 1 mld 430 mln. 376 tys. zł, co stanowiło łącznie 61,81% zysku netto osiągniętego przez KSC S.A. w latach 2004 – 2019.
Jednocześnie część zysku była przeznaczana na kapitał zapasowy spółki tak, aby zapewnić środki niezbędne do zabezpieczenia pozycji KSC S.A. w warunkach rynkowych powstałych po deregulacji rynku cukru, z drugiej natomiast bezpieczeństwo finansowe spółki w trudnym okresie obniżonych cen cukru.