Ślimaki wywołują duże szkody w rolnictwie i ogrodnictwie
Ślimaki to liczna w gatunki (niemal 80 000) gromada bezkręgowców z typu mięczaków, do których należą także małże i głowonogi. Ślimaki występują w każdej strefie klimatycznej po Arktykę i Antarktydę włącznie oraz w każdym możliwym środowisku. Wyróżniamy ślimaki lądowe, morskie i słodkowodne. Wśród tej pierwszej grupy znajdują się m.in. ślimaki nagie, których muszla została zredukowana do płytki na grzbiecie.
Większość z nich to ślimaki wielożerne lub roślinożerne, z których wiele jest groźnymi szkodnikami roślin. Ślimaki często powodują wiele strat w rolnictwie, sadownictwie, warzywnictwie, zielarstwie czy wśród roślin ozdobnych. Do szkodników roślin można zaliczyć sześć gatunków ślimaków skorupkowych i piętnaście gatunków ślimaków nagich.
Ślimaki nagie z rzędu trzonkoocznych (Stylommatophora) powodujące największe szkody, to np. pomrownik i ślinik, które żerują w zbożach, rzepaku, burakach, ziemniakach, roślinach motylkowych, kapustnych, itd. W przypadku rzepaku ozimego największe szkody występują bezpośrednio po wschodach roślin i w fazie rozwoju pierwszych liści (fazy 07–10, według skali BBCH).
Agrofagiczne ślimaki to zarówno polskie rodzime gatunki, jak i gatunki obce zawleczone z różnych zakątków Europy. Te drugie szybko adaptują się do nowych warunków, przez co zasiedlają nowe obszary. Wśród ślimaków jest wiele gatunków inwazyjnych, których łatwa ekspansja stanowi jedno z głównych zagrożeń dla bioróżnorodności na świecie.
Jak duże szkody mogą wywoływać śliamki w uprawach, pisaliśmy też w jednym z naszych artykułów: Ślimaki jak szarańcza. Zżerają rolnikom hektary upraw!