Przy wyższej temperaturze (24°C) zarodniki sprawcy zarazy ziemniaka kiełkują naturalnie, infekując nowe rośliny ziemniaka. Przy niższej (ok. 12°C) zmieniają się one w zoospory, wytwarzające do kilkunastu zarodników pływkowych, które przy wyższej wilgotności zakażają nowe rośliny.

W trakcie tworzenia się bulw i ich przyrostu w warunkach wilgotnych, sprzyjających rozwojowi choroby, zaleca się stosować fungicydy o wyższej skuteczności, skracając odstępy między kolejnymi zabiegami do 5–7 dni. Na tym etapie należy stosować fungicydy wgłębne lub powierzchniowe. Nie należy natomiast w tym okresie używać fungicydów systemicznych, gdy widoczny jest formujący się w obrębie plam zarazy białawy nalot zarodni z zarodnikami pływkowymi – zoosporami.

Do końcowych zabiegów – po wykształceniu jagód – zaleca się używać środki charakteryzujące się skutecznością w ochronie bulw, o właściwościach antysporulacyjnych –  zdolnych do niszczenia zarodników pływkowych. Ostatnie zabiegi chroniące bulwy należy wykonać miesiąc przed zbiorem.

Według Euroblight, dobrą i wysoką efektywność w działaniu antysporulacyjnym wykazują m.in. mieszaniny:

• dimetomorf + mankozeb (np. Acrobat MZ 69 WG, Delphin 69 WG)
• dimetomorf + fluazynam (np. Banjo Forte 400 SC)
• benalaksyl-M + mankozeb (np. Fantic M WP)
• mankozeb + metalaksyl-M (np. Ridomil Gold Ppite 67,8 WG, Ekonom MM 72 WP, Planet 72 WP)
• cymoksanil + propamokarb (np. Proxanil)
• fluopikolid + propamocarb-HCI (np. Infinito 687,5 SC)
• oraz substancja solo – oksatiapiprolina (Zorvec Enicade).

[bie]