Streptokokoza świń jest jednym z najważniejszych problemów zdrowotnych we współczesnych systemach produkcji świń, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Coraz częściej jest także główną przyczyną strat prosiąt i warchlaków, a w niektórych stadach także tuczników. Jak wskazują wyniki krajowych, rutynowych badań bakteriologicznych, paciorkowce – Streptococcus suis typ 2 – czynnik odpowiedzialny za wystąpienie tej choroby, izolowany jest ze zmienionej chorobowo tkanki płucnej w ok. 30% próbek przesłanych do badań rozpoznawczych.

Problem streptokokozy u prosiąt i warchlaków potęguje się wraz z oddziaływaniem na ich organizm długotrwałego stresu, np. zimna lub przegrzania. Długotrwały stres osłabia sprawność układu immunologicznego, co ułatwia wszędobylskim paciorkowcom namnażanie się i przekraczanie barier obronnych świń.

Obecnie znanych jest 35 otoczkowych serotypów S. suis. Badania molekularne umożliwiły wykazanie, że między serotypami paciorkowców istnieją różnice w chorobotwórczości dla świni i człowieka (streptokokoza jest zoonozą). Różnice te decydują o tym, że trudno jest opracować skuteczną szczepionkę dla wszystkich stad.

Czynnikiem etiologicznym streptokokozy świń jest przede wszystkim S. suis typ 2. Serotyp ten izoluje się od ok. 70% chorych zwierząt w większości krajów europejskich, w tym także w Polsce. Za główny czynnik chorobotwórczości paciorkowców uznaje się toksynę (suilizyna). Produkowana jest ona przez większość zjadliwych izolatów S. suis. Ważnym czynnikiem zjadliwości są adhezyny, które determinują zdolność paciorkowców typu 2 do inwazji komórek mózgu świń.

Chcesz wiedzieć więcej o tym jak walczyć ze streptokokozą? Zapraszamy do lektury najnowszego, wrześniowego wydania „top agrar Polska”.