Młodzi kolędnicy spod Szubina z misją dla papuaskich dzieci
r e k l a m a
Partnerzy portalu

Młodzi kolędnicy spod Szubina z misją dla papuaskich dzieci

08.01.2023autor: Karolina Kasperek

Kolędują niby jak wszyscy. A jednak inaczej. Mają tradycyjnych przebierańców, ale i przedstawicieli różnych narodów. Dlaczego? Bo dzieci z Żędowa i Chomętowa w gminie Szubin w powiecie nakielskim od kilkunastu już lat są kolędnikami misyjnymi.

Na dywanie w kręgu siedzą: Janek w brązowych, zgrzebnych szatach z charakterystyczną chustą na głowie. To Święty Józef. Zuzia – w cywilu. Jako trzynastolatka nie chodzi z dziećmi, ale w roli mentora uczestniczy w próbach. Milena – w anielskim stroju z emblematem, o którym zaraz więcej. Adam w stroju przypominającym hinduskie sari. Weronika i Marcysia w papuaskich nakryciach głowy przypominających pióropusze, Maria w stroju Maryi i Helena w białych szatach.

r e k l a m a

Kolędowanie pod patronatem Papieża

O co chodzi w kolędnikach? To misja Papieskiego Dzieła Misyjnego. Patronuje temu papież, a ruch zaczął się we Francji. W zwykłym kolędowaniu postaci są trochę komiczne, chodzi przede wszystkim o humor. W Papieskim Dziele Misyjnym Dzieci celem kolędowania jest uwrażliwianie na los dzieci z krajów, w których działają misjonarze, zwykle ekstremalnie biednych. Gdzie nie ma wystarczającej liczby szkół, jest marna opieka medyczna. Na każdy rok zaplanowany jest projekt dotyczący jakiegoś kraju. W tym roku jest Papua-Nowa Gwinea, więc w grupach mamy dzieci przebrane za Papuasów – mówi Maria, opiekunka grupy kolędniczej w Chomętowie.

Grupa kolędników misyjnych z Chomętowa. W tym roku kwestuje na rzecz papuaskich dzieci

  • Grupa kolędników misyjnych z Chomętowa. W tym roku kwestuje na rzecz papuaskich dzieci

Czas na Oceanie

Kolędowanie zaczyna się „rozesłaniem” i błogosławieństwem, które odbywa się 26 grudnia w kościele. Tego dnia grupy kolędują tylko u proboszcza w chomętowskiej parafii pod wezwaniem św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Do domów ruszają dzień później.

Spotykamy się w świetlicy albo w kórymś z domów dzieci. Chodzimy od domu do domu. Dorosły pyta: „Czy przyjmujecie kolędników?”. Anioł trzyma gwiazdę. Zaczynamy śpiewać kolędę – w tym roku jest „Z narodzenia Pana” – a potem mówimy wiersz, tekst z podziałem na role – wyjaśnia Zuzia.

W Europie, w Ameryce, w Azji także i w Afryce dzieci, młodzież i dorośli wszyscy pragną żyć w miłości... Dokąd dzisiaj polecimy, komu niespodziankę sprawimy? Tak, wiem! Oceania czeka! Jestem małym Papuasem, z wyspy tuż za wielkim lasem. Mam bardzo dużą rodzinę i was także, więc nie zginę (...) Bo jedzenia mało mamy, w skromnych chatkach też mieszkamy (...) książka, zeszyt – to marzenie, które czeka na spełnienie” – mówią na zmianę dziecko papuaskie, anioł i dziecko papieskiej misji. Józef odpowiada im na to: „Wielu z was już zna Jezusa, ma go w sercu, w swojej duszy. Pomóżcie bliźnim najmniejszym, uczyńcie ich życie lżejszym!”. I jeszcze do goszczącej rodziny: „Wierzę, że dziś tak zrobicie – pieniążkiem się podzielicie...”.

Takimi własnoręcznie wykonanymi ozdobami świątecznymi i nie tylko pochwaliły się dzieciaki z Żędowa

  • Takimi własnoręcznie wykonanymi ozdobami świątecznymi i nie tylko pochwaliły się dzieciaki z Żędowa

Maria i Karim Jisas

W Żędowie trafiamy na koniec próby. Dziecko papuaskie właśnie powiedziało: „Oto bilum – torba taka z obrazkiem rajskiego ptaka. Niech będzie podziękowaniem za waszą hojność, kochani!”, a Anioł mu odpowiedział: „Teraz jednak pożegnania nadchodzi czas, Yumi amanas Maria i Karim Jisas...”. Czyli w jednym z papuaskich języków – a jest ich aż 851 – „Cieszmy się, bo Maryja porodziła Jezusa”.

Oliwia, Maja, Franciszek, Alan, Julia, drugi Franciszek, Zosia. Pytam ich jak to jest kolędować.

Przebieramy się i chodzimy od domu do domu. Śpiewamy dwie zwrotki i gramy scenkę. Jakieś pięć minut. Może siedem. Dostajemy pieniądze do skarbonki i cuksy. No, cukierki. Ludzie śpiewają z nami albo stoją i patrzą. W zeszłym roku zbieraliśmy na dzieci z Tadżykistanu. A teraz z Papui – mówi jeden z Franciszków.

Pytam o zabawne sytuacje podczas kolędowania.

Czasami ktoś śpiewa głośniej i się pomyli. Praca w zespole, no... jest trudna. Albo właściwie... tak pół na pół. Bo na przykład jedna osoba jeszcze nie skończy, a druga już zaczyna swój tekst – mówi Alan.

Lubią Boże Narodzenie. Za rybę, barszcz i pierogi. I za zupę śliwkową. Bo na Kujawach to tradycyjna zupa wigilijna – koniecznie z dodatkiem cynamonu i goździków. W składzie może mieć też smażoną z pieprzem na maśle gruszkę.

Ćwiczyć wiele nie muszą. Niektórym wystarcza nawet jednorazowe przeczytanie tekstu i już znają go na pamięć. Zaraz ruszą z misją, żeby opowiedzieć o losie swoich kolegów i koleżanek z ciepłego, biednego kraju. I dobrze się bawić.

Żędowskich kolędników zastaliśmy podczas próby. Temat  poważny, ale sporo było śmiechu

  • Żędowskich kolędników zastaliśmy podczas próby. Temat poważny, ale sporo było śmiechu

fot. Karolina Kasperek

Artykuł ukazał się w Tygodniku Poradniku Rolniczym 1-2/2023 na str. 75. Jeśli chcesz czytać więcej podobnych artykułów, już dziś wykup dostęp do wszystkich treści na TPR: Zamów prenumeratę.

autor Karolina Kasperek

Karolina Kasperek

redaktorka "dział "Wieś i Rodzina"

Karolina Kasperek w "Tygodniku Poradniku Rolniczym" prowadzi dział "Wieś i Rodzina". Specjalizuje się w tematach społecznych, w tym poradach dla KGW.

przeczytaj inne artykuły tego autora
r e k l a m a
r e k l a m a

Przeczytaj także

Bożnarodzeniowa szopka w Ptaszkowej świeci jaśniej niż kiedykolwiek

Na profilu facebookowym Szopka w Ptaszkowej 22 listopada pojawił kilkunastominutowy live pod tytułem „Szopki nie będzie”. Występujący w nim Kamil Jurczyński, autor profilu, poinformował, że w tym sezonie w Ptaszkowej pod Nowym Sączem, która od ośmiu lat rozświetla okolicę i ludzkie serca, nie zapłoną lampki. Nie będzie świetlistego renifera, nie zabłyszczy złoto arki. Ale coś nam mówi, że szopka w Ptaszkowej zaświeci jaśniej niż kiedykolwiek.

czytaj więcej

W święto Trzech Króli po wsiach chodzono po tzw. szczodrakach. Jak to kiedyś wyglądało?

W dawnej polskiej wsi Nowy Rok nie pełnił jakiejś szczególnej roli, gdyż nie wynikał z tradycji rolniczego roku obrzędowego. Dopiero później, po XIX wieku, święto to nabrało większego znaczenia. Wtedy to pojawiły się zwyczaje i obchody związane z Nowym Rokiem, np. witanie się słowami Bóg cię stykaj, co oznaczało polecenie opiece Boga. A młodzi kolędnicy w święto Trzech Króli chodzili po szczodrakach.

czytaj więcej

Teatr na wsi - świetny sposób na rozrywkę dla dzieci i dorosłych

Teatr to czasem wielkie sceny, potężne gmachy i reflektory. A czasem to półmrok świetlic wiejskich, szyte ze skrawków stroje i scenografia z kartonu. Do grania można zaprosić dzieciaki z sąsiedniej wsi albo koleżanki z koła gospodyń. O robieniu teatru na wsi opowiedziały nam Katarzyna Katafiasz, sołtyska podżnińskich Redczyc oraz Elżbieta Wendland, mieszkanka pobliskiego Chomętowa.

czytaj więcej

Najważniejsze tematy

r e k l a m a
Pytania i regulaminy
Kategorie
Produkty Agrarsklep
Przydatne linki
Social Media

Polskie Wydawnictwo Rolnicze Sp. z o.o., ul. Metalowa 5, 60-118 Poznań. Akta rejestrowe przechowywane w Sądzie Rejonowym Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, VIII Wydziale Gospodarczym, KRS 0000101146, NIP 7780164903, REGON 630175513, kapitał zakładowy: 1.000.000 PLN.

Wszystkie prezentowane w ramach niniejszego portalu treści są własnością Polskiego Wydawnictwa Rolniczego Sp. z o.o., są zastrzeżone i chronione prawem autorskim, kopiowanie i dalsze rozpowszechnianie treści jest zabronione. (art. 25 ust. 1 pkt 1b ustawy z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych)