<p>Konkurs<strong> Bitwa Regionów </strong>z roku na rok jest coraz popularniejszy. W tym roku zanotowano rekordową liczbę zgłoszeń – aż 3528 kół zgłosiło się do wzięcia udziału w tym smakowitym wydarzeniu. Spośród 16 województw wyłoniono najlepsze potrawy przyrządzone przez Koła Gospodyń Wiejskich. Kto wygrał? Zobacz poniżej!<br /><br /><iframe width="500" height="753" style="border: none; overflow: hidden;" src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FMRiRW%2Fposts%2Fpfbid02V9GZivVCn1gLcMabdyivhUuorWyzKm77kqBNtpM8oWcRB33jUtGsydEy1XK9LQewl&amp;show_text=true&amp;width=500" scrolling="no" frameborder="0" allowfullscreen="allowfullscreen" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; picture-in-picture; web-share"></iframe></p>
<p>Poziom w 8. edycji „Bitwy Regionów” był bardzo wysoki, a walka zacięta. Oto zwycięskie KGW:</p>
<div>
<div id="adoceanmyaolecnpvlldz"></div>
</div>
<ul>
<li>miejsce I – KGW Szaflary (woj. małopolskie) za potrawę: ślebodna jorka z saflarzańskiej dziedziny piecono na zawaterniku,</li>
<li>miejsce II – KGW „Drużyna sprzed olszyny” w Kudrach (woj. lubelskie) za udziec indyka wronimi uszami i kapustą kiszoną faszerowany, pieczony pod pierzynką z masła, podany z gamzą ziemniaczaną pod skwarkami i ogórkiem kiszonym,</li>
<li>miejsce III – KGW Olmoncianki (woj. podlaskie) za danie: polędwiczki wieprzowe z podlaskiego stołu.</li>
</ul>
<h2><a href="https://halowies.pl/zycie-na-wsi/kgw/mamy-wyniki-wielkiego-finalu-bitwy-regionow-2023-jakie-kolo-wygralo-cala-edycje-2493706" target="_blank" rel="noopener">Więcej informacji znajdziesz na HALO WIEŚ</a></h2>
<p><em>Źródło: Halo Wieś</em><br /><em>Fot: MRiRW/gov.pl</em></p>
<br />
<div class="se-embed se-embed--photo" style="box-sizing: border-box; padding: 1.5rem 0px 3rem; font-family: Poppins, sans-serif; font-size: 17px; background-color: #ffffff;"></div>

codzienny

top agrar Polska

Bitwa Regionów

Koła Gospodyń Wiejskich

Koło Gospodyń Wiejskich

Konkurs Bitwa Regionów

Wyniki Bitwy Regionów! Które Koło Gospodyń Wiejskich zdobyło najwyższe noty za potrawę?

<h2>Na co KGW mogą przeznaczyć środki?</h2>
<div>Pieniądze wspomogą działalność KGW na wielu płaszczyznach, a zwłaszcza fundusze mogą zostać przeznaczone na następujące działania:</div>
<ul>
<li>aktywność społeczno-wychowawczą i oświatowo-kulturalną w lokalnych środowiskach,</li>
<li>działalność na rzecz wszechstronnego rozwoju obszarów wiejskich,</li>
<li>rozwój przedsiębiorczości kobiet,</li>
<li>inicjowanie działań na rzecz poprawy warunków ich życia i pracy na wsi,</li>
<li>działania rozwijające regionalną kulturę ludową, upowszechniające współdziałanie lub wprowadzające racjonalne metody gospodarowania,</li>
<li>cele związane z rozwojem kultury,</li>
<li>wyposażenie wiejskich świetlic.</li>
</ul>
<h2>W jaki sposób można składać wnioski?</h2>
<div>Jest kilka możliwości. Niezbędne formularze zgłoszeniowe można składać przez biura powiatowe ARiMR właściwe ze względu na siedzibę koła – bezpośrednio w placówce. Można też przekazać je za pośrednictwem platformy <strong>ePUAP</strong>, skorzystać z usługi <strong>mObywatel </strong>na stronie gov.pl lub wysłać rejestrowaną przesyłką nadaną w placówce Poczty Polskiej.</div>
<h2>Środki dla KGW</h2>
<div>Wnioski są wysyłane już od 3 kwietnia 2023 roku. Do tej pory dokumenty złożyło 12,9  tys. kół, na kwotę 109,7 mln zł. Najwięcej formularzy spłynęło z województwa wielkopolskiego, mazowieckiego, lubelskiego i łódzkiego. Już 12,1 tys. KGW otrzymało fundusze na kwotę 103,3 mln zł.<br /><br /><strong>Do kiedy KGW mogą składać wnioski? Środki dla KGW – jakie to są kwoty? Jakie KGW mogą ubiegać się o dofinansowanie? <a href="https://halowies.pl/zycie-na-wsi/kgw/kgw-jeszcze-kilka-dni-zostalo-do-zlozenia-wniosku-nie-przegapcie-terminu-2492948" target="_blank" rel="noopener">Przeczytasz TUTAJ</a><br /><br /></strong><a href="https://halowies.pl/zycie-na-wsi/kgw/kgw-jeszcze-kilka-dni-zostalo-do-zlozenia-wniosku-nie-przegapcie-terminu-2492948" target="_blank" rel="noopener">na podst. Halowies</a><br /><em>Fot: Sierszeńska</em></div>

dopłaty

dopłaty 2023

dopłaty dla KGW

dopłaty dla kół gospodyń wiejskich

ePuap

wnioski

wnioski o dopłaty

KGW – ostatnie dni na złożenie wniosku. Na co można przeznaczyć środki finansowe?

<div>Gdy odwiedzam panią Kamilę Kasperską, która wraz z mężem Bogdanem prowadzi <strong>certyfikowane ekologiczne gospodarstwo rolne "Anielskie Ogrody",</strong> położone w miejscowości Budachów w woj. lubuskim, jesień rozświetliła już ogród całą gamą ognistych barw.<br /><br /></div>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/ekologiczne_gospodarstwo.jpg" width="800" height="1200" alt="" />
<figcaption>Kamila Kasperska – ekologiczne gospodarstwo rolne "Anielskie Ogrody", Budachów (woj. lubuskie) – z naręczem suszonego wrotyczu.</figcaption>
</figure>
<br /><a href="https://www.topagrar.pl/articles/przepisy/przepisy-na-jesien-paczki-ziemniaczane-z-grzybami/" target="_blank" rel="noopener"><strong>Zobacz także: Przepisy na jesień - Pączki ziemniaczane z grzybami</strong></a>
<div><br />Gospodyni z łatwością dobiera rośliny i tworzy z nich piękne jesienne kompozycje. Dekoracje wykonuje z tego, co rośnie wokół, w ogrodzie i na łące. Sieje i sadzi kwiaty, które zawsze się sprawdzają. <strong>Zatrwiany, suchołuski, hortensje czy lawendę suszy w sezonie w stodole, </strong>żeby mieć kolorowe kwiaty, gdy już nic nie kwitnie w ogrodzie.</div>
<div>Pani Kamila nie używa gąbek florystycznych, klejów, farbek, brokatu, farbowanego suszu, plastikowych wstążek ani innych sztucznych dodatków. Po jakimś czasie wszystko można rozłożyć i dodać do kompostu.<br /><br /><div data-article-box=""></div></div>
<div>Dzięki temu wianki, stroiki i bukiety zasilą później kolejne rośliny. Zgodnie z filozofią gospodarzy "Anielskich Ogrodów" chodzi o to, żeby dekoracje cieszyły, ale nie przyczyniały się do zaśmiecania środowiska.<br /><br /><div data-article-box=""></div></div>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/505756.jpg" width="800" height="1200" alt="" />
<figcaption>Wieniec z hortensji bukietowej Phantom uwity na podkładzie ze słomy. Kwiatostany – pani Kamila użyła ich około 60 – można przymocować za pomocą sznurka lub drucika.</figcaption>
</figure>
<div><br /><img src="/media/uploads/wieniec_z_hortnecji.jpg" width="1000" height="666" alt="" /><br /><br /><div data-article-box=""></div></div>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/505771.jpg" width="1000" height="666" alt="" />
<figcaption>Wianek adwentowy z daglezji i białego zatrwianu wrębnego uwity na podkładzie ze słomy. Dodatki: cztery szklane świeczniki na szpikulcu metalowym (wielokrotnego użytku) oraz świeczki.</figcaption>
</figure>
<p></p>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/505757.jpg" width="800" height="1200" alt="" />
<figcaption>Gałązki ognika szkarłatnego Orange Glow doskonale nadają się do wazonu. Pani Kamila tworząc kompozycję wykorzystała stare ciemnozielone butelki. Całości dopełniają owoce pigwowca japońskiego.</figcaption>
</figure>
<p><br /><img src="/media/uploads/owoc_pigwy.jpg" width="1000" height="666" alt="" /><br /><br /><div data-article-box=""></div></p>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/505763.jpg" width="800" height="1200" alt="" />
<figcaption>Latem warto pomyśleć o zasuszeniu kwiatów z myślą o późniejszych jesiennych i zimowych kompozycjach. Na zdjęciu suszone kocanki ogrodowe, zwane też suchołuskami, w drewnianych skrzyneczkach na słomie.</figcaption>
</figure>
<p><br /><img src="/media/uploads/suszone_kwiaty.jpg" width="1000" height="666" alt="" /><br /><br /><div data-article-box=""></div></p>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/505760.jpg" width="800" height="1200" alt="" />
<figcaption>Prostą dekorację – ozdobę płotu lub furtki – można wykonać z pędów winobluszczu z przebarwionymi na czerwono liśćmi oraz gałązek pnącej róży z owocami.</figcaption>
</figure>
<div><br /><img src="/media/uploads/czerwone_liscie.jpg" width="800" height="1200" alt="" /></div>
<p></p>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/505766.jpg" width="800" height="1200" alt="" />
<figcaption>Kompozycja z gałązek berberysu, jabłek Szara Reneta oraz orzechów włoskich. Jesienią największą ozdobą krzewów berberysu są szkarłatne liście oraz drobne, czerwone owoce. Jako podstawę pani Kamila wykorzystała porośnięty mchem stary pień drzewa.</figcaption>
</figure>
<div></div>

authoress

Katarzyna Sierszeńska

top agrar 11/2023

uprawa

anielskie ogrody

bukiet z ognika

jakie kwiaty można suszyć

jesień

jesienne dekoracje

kolory jesienii

ognik

pigwa

pomysły na jesienne dekoracje

suszenie hortensji

wieniec z hortensji

zasuszone kwiaty

zatrwian

Barwy jesieni - pomysły na dekoracje

<p>Część z nas odprowadziła w tym roku do wieczności swoich najbliższych, inni rok, trzy, dziesięć, dwadzieścia lat temu. Męża, ukochaną babcię, może dziecko, czasem też to, które jeszcze się nie urodziło. Każdy z nas, odkąd kończymy kilka lat, zaczyna mierzyć się ze stratą najbliższych. Im jesteśmy starsi, tym częściej tych, którzy w jakiś sposób stanowili w ten czy inny sposób nasze drugie połowy. Jak sobie z tym radzić? Czy w ogóle można? Czy śmierć kogoś bliskiego może, oprócz cierpienia, być dla nas także etapem w rozwoju psychicznym i duchowym?</p>
<h2>Właściwie przeżyć stratę</h2>
<p>Psychologowie i duchowni twierdzą, że tak. Ale może się to stać tylko wtedy, kiedy właściwie przeżyjemy stratę. Sposób, w jaki ludzka psychika radzi sobie z nią, ma pewne prawa i dynamikę. Jeśli pozwolimy temu procesowi przebiegać w naturalny dla niego sposób, istnieje szansa, że strata nas nie przygniecie, a my, wciąż pamiętając o bliskich, będziemy w stanie znów odczuwać radość.</p>
<p>Nad żałobą po stracie bliskich czy stracie ważnych rzeczy w życiu prowadzono wiele badań. Ustalono, że przeciętna tzw. zdrowa żałoba trwa od 6 miesięcy do dwóch lat, wg innych – od roku do dwóch. Badania z października 2020 roku, opublikowane na portalu amerykańskiej rządowej agencji zajmującej się zdrowiem, potwierdzają, że u wielu ludzi żal i rozpacz zaczynają słabnąć około 6. miesiąca po stracie. Przy czym należy pamiętać, że proces żałoby ma nie tylko fazy, ale jest też nielinearny, czyli niektóre z nich mogą wracać falami.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>Pięć etapów żałoby</h2>
<p>Osobą, która najwnikliwiej zajęła się procesem żałoby i do wiedzy o niej wniosła chyba najwięcej, była Elisabeth Kübler-Ross – amerykańska lekarka szwajcarskiego pochodzenia, która zajmowała się pacjentami śmiertelnie chorymi i badała ich reakcje na diagnozę o chorobie. W wydanej w 1969 roku książce "O śmierci i umieraniu" opisała pięć etapów radzenia sobie ze stratą, które występują nie tylko w sytuacji dramatycznej diagnozy, ale też straty, jaką odczuje dziecko rozwodzących się rodziców, żona po śmierci męża, nastolatek po rozstaniu z drugą połową, czy ktokolwiek z nas po odejściu ukochanego zwierzęcia. Świadomość tych faz pozwala nam łatwiej wracać do równowagi. Co ważne – nie wszyscy muszą przechodzić przez wszystkie z tych etapów.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>1. Zaprzeczenie</h2>
<p>Kübler-Ross ustaliła, że na wieść o stracie najpierw reagujemy zaprzeczaniem. Reakcja ta chroni nas w tych pierwszych chwilach. Życie wydaje się bez sensu i znaczenia. Nasza umysł odpiera informacje o śmierci, w wyniku czego stajemy się odrętwiali i mamy wrażenie, jakby zniknęły nam wszelkie uczucia. Jeśli wieści dotyczą choroby, utrzymujemy, że ktoś w laboratorium musiał się pomylić, jeśli dowiadujemy się o wypadku, wierzymy, że chodzi o inną osobę. W tej fazie żyjemy "poza rzeczywistością". Jest ona chroniącym nas mechanizmem obronnym, który mówi: "teraz tylko tyle mogę przyjąć".</p>
<div data-article-box=""></div><h2>2. Gniew</h2>
<p>Z zaprzeczania zwykle wchodzimy w fazę gniewu. Emocja ta oznacza na ogół, że wchodzimy w kontakt z rzeczywistością, co jest właściwe. W tej fazie zwykle pojawiają się myśli: "dlaczego ja?" czy "życie nie jest sprawiedliwe". Możemy widzieć innych ludzi jako przyczynę gniewu, a czasem skierować go na żyjących najbliższych. Zadajemy sobie pytanie, jak to się mogło wydarzyć. Wierzący zwykle pytają, gdzie jest/był Bóg, dlaczego nie ochronił nas albo kogoś, czy też dlaczego nie czyni cudu. Ta faza jest na tyle ważna, że specjaliści wręcz zachęcają, by poczuć gniew. Być może nawet wydaje się nam, że w nim ugrzęźniemy, ale gniew w końcu odpuści. Z pewnością nie jest zdrowe tłumienie uczucia gniewu. To jedna z naturalnych reakcji w żałobie.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>3. Targowanie się</h2>
<p>Trzecią fazą radzenia sobie ze stratą jest targowanie się. Wierzący próbują wtedy dobić targu z Bogiem. Jeśli sprawa dotyczy choroby, pojawiają się myśli typu: "Boże, proszę, jeśli uzdrowisz mojego męża, będę najlepszą na świecie żoną i nie będę się już skarżyć". Ten etap nazywa się też fazą fałszywej nadziei. Możemy zacząć wierzyć, że dzięki tym negocjacjom unikniemy smutku. W przypadku żałoby po śmierci bliskiego ta faza przybiera postać poczucia winy. Możemy wtedy doświadczać pozornie niekończącego się ciągu co by było, gdyby – "gdybym wyszedł z domu pięć minut wcześniej, nie doszłoby do wypadku", "a tak czuliśmy, że należy wziąć mamę na te badania pół roku temu. Gdybyśmy wtedy poszli, może raka dałoby się wyleczyć".</p>
<div data-article-box=""></div><h2>4. Depresja</h2>
<p>Po targowaniu się i wyrzutach sumienia zwykle przychodzi depresja, czy częściej obniżenie nastroju. Ten stan to reakcja na wynikające z kontaktu z rzeczywistością uświadamianie sobie straty i czucie pustki. W tej fazie bywa, że wycofujemy się z życia, czujemy psychiczne odrętwienie, czujemy się jak we mgle, czy nie chcemy wychodzić z łóżka. Nie chcemy rozmawiać i nie ciągnie nas do znajomych. U niektórych mogą nawet pojawić się w tej fazie myśli samobójcze. Wtedy szczególnie należy szukać pomocy psychiatry i psychologa. Faza depresji jest normalna, ale nie występuje u wszystkich.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>5. Akceptacja</h2>
<p>Ostatnią fazą radzenia sobie ze stratą jest akceptacja. Nie w znaczeniu "nic się nie stało, że mój mąż umarł", ale raczej "mój mąż umarł, ale poradzę sobie". W tej fazie emocje zaczynają osiągać równowagę. Przyjmujemy na spokojnie do wiadomości, że bliski już nie wróci, albo że diagnoza jest straszna, ale jakoś będziemy z nią żyć. To nie znaczy, że w tej fazie nie ma złych dni. Znów może pojawiać się głęboki smutek, ale dobre dni zaczynają przeważać.</p>
<p>Jeśli damy sobie pozwolenie na przejście – w różnej kolejności – przez wszystkie te fazy, łatwiej nam będzie wdrażać sposoby na radzenie sobie ze stratą. Pamiętajmy! Podstawową zasadą jest pozwolić sobie na całą gamę uczuć, także tych, które się nam nie podobają i żadnego z nich się nie wstydzić ani też nie pozwolić innym, by mówili nam, jak powinniśmy się czuć.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>Bądźmy cierpliwi wobec siebie</h2>
<p>Bądźmy cierpliwi wobec siebie samych i spróbujmy uświadomić sobie, że ból jest potrzebny i naturalny, i wszystko wymaga czasu. Pozwólmy sobie płakać. Nie bójmy się mówić innym o śmierci, stracie, o wspomnieniach, o życiu z utraconą osobą. Nie jest tak, że kiedy wyrażamy nasz smutek, to nie chronimy rodziny czy dzieci. Wolno nam to robić. Rozmawiajmy zwłaszcza z tymi, którzy też kogoś stracili.</p>
<p>Jeśli to tylko możliwe, starajmy się utrzymać dotychczasowy tryb życia. Nie przeprowadzajmy wtedy żadnych większych zmian, jak przeprowadzka, zmiana pracy czy rewolucja w relacjach towarzyskich. To da nam poczucie stabilizacji.</p>
<p>Jedzmy dobrze i starajmy się ćwiczyć czy spacerować. Aktywność fizyczna dobrze radzi sobie z trudnymi emocjami. Pozwólmy sobie w czasie żałoby na aktywności, które sprawiają nam przyjemność – dla kogoś będzie to sauna, dla innego wizyta u kosmetyczki, czy pójście do restauracji z przyjaciółmi. Przeczytajmy dobrą książkę, pójdźmy do kina, czy na koncert. To nie uwłacza przeżywaniu żałoby.</p>
<p>Unikajmy nadmiaru alkoholu i doraźnie działających leków, bo to może sprawić, że żałoba potrwa dłużej i będzie trudniejsza. Lepiej skontaktować się z psychiatrą, który przepisze działające wolniej, ale skuteczniej i nieuzależniające leki przeciwdepresyjne. Niektórym z nas bardzo pomagają one w radzeniu sobie ze stratą. Nie bójmy się – nie sprawiają, że tracimy kontakt z rzeczywistością, czy przestajemy czuć.</p>
<p>Szukajmy ukojenia dla pojawiających się wtedy myśli, że powinniśmy byli coś powiedzieć, coś z kimś zrobić, a nie zdążyliśmy. Większość z nas doświadcza takich myśli i nie są one złe. A pomocni mogą się okazać duchowny czy psychoterapeuta. Bądźmy gotowi sami sobie wybaczać.</p>
<p>Kiedy poczujemy się na siłach, dobrze jest zrobić coś twórczego. Napiszmy list do osoby, która umarła i powiedzmy w nim wszystko, co chcieliśmy, a nie zdążyliśmy jej powiedzieć. Możemy zacząć pisać pamiętnik, zrobić kronikę czy księgę pamiątkową, namalować coś, sadzić kwiaty albo zaangażować się w coś, co było ulubioną aktywnością zmarłego bliskiego.</p>
<p>I nie bójmy się prosić o pomoc. Może ją dać psychoterapeuta, ksiądz, przyjaciółka, sąsiad. A jeśli jesteśmy bliskimi tych, którzy właśnie kogoś stracili, nie bójmy się o to pytać i o tym rozmawiać.</p>
<p class="SEClass1"><em>Karolina Kasperek</em><br /><em>Fot. Shutterstock</em></p>

Karolina Kasperek w "Tygodniku Poradniku Rolniczym" prowadzi dział "Wieś i Rodzina". Specjalizuje się w tematach społecznych, w tym poradach dla KGW.

Wyniki Bitwy Regionów! Które Koło Gospodyń Wiejskich zdobyło najwyższe noty za potrawę?

Za nami finał 8. edycji Bitwy Regionów o najlepszą potrawę regionalną! Wiemy, które Koło Gospodyń Wiejskich zdobyło najwyższe noty!

Więcej informacji znajdziesz na HALO WIEŚ