<p>Zaprezentowany podczas internetowej konferencji prasowej paszowóz wyróżnia system załadunku, który – jak podkreśla producent – zapewnia, że pasza jest przetwarzana czysto i bez strat podczas ładowania. Triotrac M może pobierać kiszonkę z pryzmy o wysokości do 4,5 m. Jednorazowo noże odcinają pas kiszonki o szerokości 1,85 m i głębokości 40 cm. Dla wygody operatora można swobodnie regulować wysokość kabiny, tak by zawsze była optymalna. Podjeżdżając do wysokiego silosu można unieść kabinę by poprawić widoczność.</p>
<h2>Dwie wersje Triotrac M</h2>
<p>Inżynierowie zadbali też o zwrotność maszyny mierzącej 7,3 m (ZK) lub 8 m (AL), dzięki czemu nadaje się do niskich budynków na ciasnych podwórkach. Wysokość pojazdu nie przekracza 2,8 m. Triotrac M 14000 można wyposażyć w poprzeczną taśmę transportową z tyłu (AL) lub drzwi wyładowcze po obu stronach (ZK). <br /><br /><iframe width="560" height="314" src="//www.youtube.com/embed/_JFhU49QRGQ" allowfullscreen="allowfullscreen"></iframe></p>
<p>Do sterowania maszyną służy joystick w podłokietniku, za pomocą którego można regulować wszystkimi ustawieniami dotyczącymi ładowania, mieszania i rozładowywania paszy. W Triotrac M silnik znajduje się z tyłu maszyny, dzięki czemu jest łatwo dostępny, np. w celu konserwacji. Wóz może się rozpędzić do 35 km/h, co docenią właściciele rozległych gospodarstw, gdzie pryzmy są oddalone od obory.<br /><br /><a href="http://www.forum.topagrar.pl" target="_blank" rel="noopener"><img src="/media/uploads/800x800.png" alt="forum topagrar" width="100%" /></a></p>

<p>redaktor „top agrar Polska”, specjalista w zakresie techniki rolniczej.</p>

author

Jan Beba

Paszowóz wyróżnia system załadunku, który – jak podkreśla producent – zapewnia, że pasza jest przetwarzana czysto i bez strat podczas ładowania.

Triotrac M 14000 można wyposażyć w poprzeczną taśmę transportową z tyłu (AL) lub drzwi wyładowcze po obu stronach (ZK).

top agrar Polska

paszowóz

paszowozy samobieżne Trioliet

Trioliet

triotrac M

Nowy samojezdny paszowóz Trioliet

<p>Seria samobieżnych paszowozów SelfLine 4.0 System 300+ uzupełnia gamę produktów wpisując się między modele Compact i Premium z 3-kołowym podwoziem i zbiornikiem o pojemności od 13 m³ do 22 m³, a dwa modele z serii System 500+ i 1000+ mieszczące od 19 m³ do 32 m³.</p>
<p>Bazą do opracowania serii 300+ była coraz bardziej popularna „pięćsetka”. Stąd inżynierowie zdecydowali się na dwuosiowe podwozie z zawieszeniem pneumatycznym, 4 kołami skrętnymi i dużymi oponami, co oprócz wysokiej zwrotności i prześwitu przekłada się na komfort jazdy nawet przy prędkości do 25 km/h. Dostępne są trzy modele 2519-19, 2519-22 oraz 2519-25, gdzie ostatnia liczba oznacza pojemność w m3. Za szybkie i dokładne wymieszanie paszy odpowiadają dwa mieszadła ślimakowe mające łącznie odpowiednio 14, 16 i 18 ostrzy.</p>
<p>Producent umożliwia wybór z wielu wariantów systemu rozładunku paszowozu, nawet do wysokich koryt. Maszynę napędza silnik Volvo o mocy 218 KM z długim 1000-godzinnym okresem między przeglądami, co jest ważne w maszynach pracujących przynajmniej kilka godzin dziennie.</p>
<p>– To potężna maszyna o dużej objętości zbiornika przeznaczona dla gospodarstw ze stadem mniej więcej 300 krów i specjalnymi wymaganiami dotyczącymi szybkiego i wydajnego karmienia – mówi Sascha Behrend, kierownik sprzedaży Siloking (na zdjęciu).</p>
<p><img src="/media/uploads/sascha_behrend%2C_kierownik_sprzedaz%CC%87y_siloking.jpg" alt="Sascha Behrend, kierownik sprzedaży Siloking" width="558" height="372" /><br /><br />Kierowca nowego paszowozu ma za sobą wsparcie różnych systemów elektronicznych, np. automatyczne wyłączenie mieszadła po upływie ustawionego czasu mieszania końcowego lub wyłączenie ślimaków mieszających po zadaniu właściwej ilości paszy dla każdej grupy zwierząt. Uzupełnieniem systemów są Te opcje ustawień, wraz z bezpłatnym oprogramowaniem Siloking Data, połączeniem wagi przy maszynie i oprogramowania do zarządzania karmieniem ułatwiają cyfrowe zarządzanie żywieniem. Opcjonalny system telematyczny stale i szybko przesyła dane z maszyny  do kierownika gospodarstwa/zootechnika, który przez aplikację w smartfonie może zapoznać się z aktualnym zaawansowaniem karmienia.</p>
<p><iframe width="560" height="314" src="//www.youtube.com/embed/tAcIADX8qLM" allowfullscreen="allowfullscreen"></iframe></p>

paszowozy sano

paszowozy Siloking

Sano

SelfLine 4.0 300+

żywienie bydła

Nowy paszowóz Siloking na 300 krów

<h2>Układ cieczowy opryskiwacza</h2>
<p>Niebezpieczna dla maszyny jest <strong>zamarzająca woda</strong>, która może skutkować poważnymi i kosztownymi usterkami w <strong>układzie cieczowym opryskiwacza</strong>. Dlatego też w pierwszej kolejności musimy zadbać o to, aby<strong> pozbyć się</strong> wszystkich <strong>pozostałości wody w zbiornikach</strong>, zarówno w głównym, jak i tym do płukania oraz do mycia rąk.</p>
<h2>Zabezpiecz pompę!</h2>
<p>Kolejnym bardzo ważnym krokiem jest odpowiednie <strong>zabezpieczenie pompy</strong>. Jeżeli mamy taką możliwość, możemy ją nawet <strong>zdemontować</strong> na czas zimy i <strong>umieścić ją w ogrzewanej </strong>piwnicy czy garażu. Pamiętajmy o tym, aby <strong>przedmuchać </strong>sprężonym powietrzem układ cieczowy.</p>
<p><a data-cke-saved-href="https://www.topagrar.pl/articles/porady-mechanika/Silnik-kombajnu-jak-o-niego-dbac-Fakty-i-mity/" href="https://www.topagrar.pl/articles/porady-mechanika/Silnik-kombajnu-jak-o-niego-dbac-Fakty-i-mity/" target="_blank" rel="noopener"><strong>Zobacz także: Silnik kombajnu - jak o niego dbać. Fakty i mity</strong></a></p>
<p>Jeżeli nie mamy dobrego dostępu do pompy, możemy ją zabezpieczyć poprzez <strong>wlanie do głównego zbiornika płyn zimowy</strong> do spryskiwaczy, powinno wystarczyć około 5 lub 10 litrów. Wykorzystać w tym celu można także płyn do układów chłodzenia silnika.</p>
<p>Następnie uruchamiamy pompę i rozprowadzamy płyn po całej instalacji.</p>
<h2>O czym jeszcze pamiętać?</h2>
<p>Warto także <strong>rozkręcić główny filtr </strong>instalacji cieczowej, a także nie zapomnieć o <strong>demontażu manometru.</strong></p>
<p><em><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/938xI5N57Pc?si=an3ItyYBfBD2sJND" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="allowfullscreen"></iframe><br />Fot. Twardowski</em></p>

codzienny

konserwacja opryskiwacza

opryskiwacz

pomopa

przygotować opryskiwacz na zimę

układ cieczowy opryskiwacza

zdemontować pompę

Idzie zima! Czas przygotować opryskiwacz do garażowania

<h2>Używane ładowarki z Danii</h2>
<p>Ładowarki burtowe, zwane też skid-steerami, słyną z kompaktowej budowy. Szerokość większości modeli nie przekracza 110 czy 150 cm, a wysokość 200 cm. Sztywny układ jezdny ma cztery koła. Hydromotory napędzają oddzielnie lewą i prawą stronę, więc gdy chcemy skręcić w lewo, lewe koła obracają się do tyłu, a prawe do przodu. W wąskiej kabinie, do której wchodzimy od przodu, próżno szukać kierownicy, bo ładowarką w zależności od producenta kieruje się za pomocą dźwigni po obu stronach fotela i/lub pedałów.</p>
<p>– Oferuję maszyny z Danii, które ze względu na klimat nie cieszą oka, ale tam rolnicy mają dobrą obsługę serwisową. Te ładowarki mają z reguły do 5 tys. godzin i są serwisowane w autoryzowanych serwisach nawet po trzydzieści lat. Mało kto w Polsce da temu wiarę. To stare, ale zadbane maszyny. Maszyny z Danii można polecać bez względu na aspekt wizualny – mówi Kamil Fabiszewski z miejscowości Grodzień k. Torunia.</p>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/kamil_fabiszewski.jpg" width="300" height="426" alt="Kamil Fabiszewski sprowadza ładowarki z duńskich gospodarstw." />
<figcaption><em>Kamil Fabiszewski sprowadza ładowarki z duńskich gospodarstw.</em></figcaption>
</figure>
<div data-article-box=""></div><h2>Intuicyjna obsługa ładowarki</h2>
<p>– Obsługa, choć intuicyjna, dla kogoś, kto jeszcze nigdy taką ładowarką nie jeździł, może być problemem, ale tylko przez chwilę. W 80% ładowarek za jazdę w przód i w tył oraz skręt odpowiadają dźwignie po obu stronach fotela, a wysięgnikiem sterujemy przez pedały. To super spisuje się w praktyce, bo umożliwia bardzo precyzyjną pracę – dodaje.</p>
<p>Na rynku są też maszyny tylko z dwoma joystickami, gdzie jeden w całości obsługuje jazdę, a drugi wysięgnik. Niezależnie od wariantu, niewprawiony operator porusza się niczym słoń w składzie porcelany. Na szczęście już po kilkudziesięciu minutach za sterami nabiera się pewności i swobody. Wtedy ładowarka burtowa odwdzięczy się funkcjonalnością, głównie zawracaniem w miejscu, co doskonale spisuje się w ciasnych przestrzeniach.</p>
<p>– Nie polecam modeli z jednym joystickiem sterującym jazdą, bo spięcie w jednej dźwigni aż czterech funkcji z biegiem lat może powodować luzy, a te skutkują mniej precyzyjnym sterowaniem. Te układy można oczywiście regulować, ale zwykle rolnicy nie mają na to czasu. Dla wielu z nich to jednak pożądany system, bo boją się nożnego sterowania wysięgnikiem – dodaje.</p>
<p>Ładowarka burtowa jest stabilna i może zawracać w miejscu. Jedynym wymogiem jest w miarę równy i utwardzony teren. Mankamentem jest nieduży prześwit maks. 20 cm, więc w grząskim terenie nie pojedzie.</p>
<p>– Jeżeli ktoś nie siedział jeszcze w takiej ładowarce, to podczas pracy może mieć wrażenie, że ładowarka zaraz się wywróci. Wynika to z większej masy tylnej osi przy jeździe bez ładunku. Przy rozważnej jeździe nie ma się czego obawiać, tym bardziej że w przypadku zbytniego przeciążenia z tyłu, ładowarka zawiśnie na płycie ochraniającej silnik od spodu – wyjaśnia.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>Solidne podzespoły</h2>
<p>Skid-steery mają z reguły niewielkie, 3-cylindrowe silniki, głównie marki Kubota, Yanmar lub Perkins. Jednostki te przez większość czasu pracują na niedużych obrotach, więc spalanie nie przekracza 1,5 l/h.</p>
<p>– Czasem na rynku pojawiają się bardzo dobre ładowarki, ale z uszkodzonym, zaniedbanym silnikiem. Nie jest to problem, bo dostęp do części zamiennych producentów jest bardzo dobry. Gorzej, gdy problem to dotyczy jazdy – podkreśla. W tej ładowarce w środkowej części jest hydrostat, który napędza hydromotory na każdej ze stron. Dwa lewe i dwa prawe koła spięte są łańcuchem. To trwały i mało awaryjny układ pod warunkiem, że użytkownik dba o jakość oleju hydrauliczno-przekładniowego.</p>
<p>– Ten sam olej płynie w silnikach napędzających koła, siłownikach ramienia, a czasem nawet smaruje łańcuchy napędowe kół, dlatego, by nie uszkodzić napędu, trzeba pilnować jego jakości – radzi Fabiszewski.</p>
<table border="1" style="border-collapse: collapse; width: 100%;">
<tbody>
<tr>
<td style="width: 98.7694%;">
<div data-article-box=""></div><h2>Ceny ładowarek burtowych</h2>
<p>Spośród licznych ogłoszeń na portalach w Internecie dominują ładowarki z solidnym stażem pracy. Na 29,5 tys. zł sprzedawca wycenił ładowarkę Gehl (1998 r.) o sterowaniu burtowym o szerokości 100 cm, wysokości 180 cm i udźwigu przynajmniej 500 kg. Silnik i hydraulika pracują bez zarzutu.</p>
<p>Z kolei ładowarka Bobcat 753 z 2000 r. oferowana jest za 40 tys. zł. Szerokość 150 cm, wysokość 185 cm, udźwig 1000 kg. Za 35 tys. zł kupić można model Gehl 5625dx w podobnym roczniku. Udźwig 1200 kg, przebieg 7200 godzin.</p>
<p>Rzadkością w anonsach są modele Komatsu, w tym przypadku model z 1996 r. o szerokości 105 cm i wysokości 180 cm dostępny jest za 26 tys. zł. Trzy lata młodsza ładowarka New Holland z ramieniem pozwalającym na wysoki wyładunek kosztuje 29 tys. zł. Silnik Kubota (38 KM), szerokość 150 cm, udźwig 1200 kg. W cenie jest łyżka i widły do palet.</p>
<p>Na niewiele mniej bo 24,5 tys. zł wyceniono model Gehl 4400 z 4-cyl. silnikiem Perkins o mocy 58 KM. Jej rok produkcji to 1984, przebieg 8000 godzin, szerokość łyżki 160 cm, udźwig 1200 kg. Wyprodukowana w 2001 roku maszyna Bobcat 453 z przebiegiem 3500 godzin wyceniana jest na 32 tys. zł. Jej szerokość to zaledwie 90 cm.</p>
<p>O rok młodszy model 463 w podobnych gabarytach i z niskim przebiegiem można kupić już za 45 tys. zł.</p>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<div data-article-box=""></div><h2>Test napędu używanej ładowarki</h2>
<p>Nasz rozmówca podkreśla, że gdy napęd jest uszkodzony, to zazwyczaj usłyszymy jego bardzo głośną pracę, jakby jęczenie, a niekiedy głośny metaliczny dźwięk. Najlepiej sprawdzić to podczas skrętu. Sprawna ładowarka powinna bez problemu zawrócić w miejscu. Podejrzenie o możliwej usterce napędu może się zrodzić także podczas jazdy na wprost, gdy jedna strona ciągnie szybciej niż druga. Aby być pewnym, że to usterka napędu, trzeba wcześniej sprawdzić czy cięgna do napędu są równo wyregulowane.</p>
<p>– Oczywiście, zawsze może się zdarzyć usterka, bo to w końcu maszyny z 30-, a nawet 40-letnim stażem pracy w gospodarstwach. To nie powinno jednak przerażać, bo główne podzespoły napędu są włoskie lub amerykańskie, więc także nie ma kłopotu z dostępnością. Kupując maszynę z Ameryki, np. Bobcat, Thomas lub Mustang, trzeba się liczyć z innym systemem montażu. Wszystkie węże i śruby są w rozmiarach calowych, a nie numerycznych – podpowiada.</p>
<div data-article-box=""></div><h2>Wydajna hydraulika</h2>
<p>Niemal niezniszczalne są wysięgniki, m.in. z uwagi na konstrukcję szeroko osadzonych ramion biegnących na zewnątrz kabiny. Jedyne luzy pojawiają się w okolicy ramki montażowej osprzętu, ale to sporadycznie, a ewentualna naprawa lub wymiana tulei i sworzni nie jest kosztowna.</p>
<p>– Ładowność operacyjna małych ładowarek to 350–500 kg, ale one bez problemu dają radę unieść więcej, choć wtedy maszyna może się lekko przeważać w przód. Receptą może być dociążenie tylnej osi, ale nie jestem zwolennikiem tego, bo potem, gdy wozimy większe ciężary, cierpią na tym sworznie i siłowniki – radzi mechanik.</p>

<h2>Używane ładowarki z Danii</h2>
<p>Ładowarki burtowe, zwane też skid-steerami, słyną z kompaktowej budowy. Szerokość większości modeli nie przekracza 110 czy 150 cm, a wysokość 200 cm. Sztywny układ jezdny ma cztery koła. Hydromotory napędzają oddzielnie lewą i prawą stronę, więc gdy chcemy skręcić w lewo, lewe koła obracają się do tyłu, a prawe do przodu. W wąskiej kabinie, do której wchodzimy od przodu, próżno szukać kierownicy, bo ładowarką w zależności od producenta kieruje się za pomocą dźwigni po obu stronach fotela i/lub pedałów.</p>
<p>– Oferuję maszyny z Danii, które ze względu na klimat nie cieszą oka, ale tam rolnicy mają dobrą obsługę serwisową. Te ładowarki mają z reguły do 5 tys. godzin i są serwisowane w autoryzowanych serwisach nawet po trzydzieści lat. Mało kto w Polsce da temu wiarę. To stare, ale zadbane maszyny. Maszyny z Danii można polecać bez względu na aspekt wizualny – mówi Kamil Fabiszewski z miejscowości Grodzień k. Torunia.</p>
<figure class="image"><img src="/media/uploads/kamil_fabiszewski.jpg" alt="Kamil Fabiszewski sprowadza ładowarki z duńskich gospodarstw." width="300" height="426" />
<figcaption><em>Kamil Fabiszewski sprowadza ładowarki z duńskich gospodarstw.</em></figcaption>
</figure>
<h2>Intuicyjna obsługa ładowarki</h2>
<p>– Obsługa, choć intuicyjna, dla kogoś, kto jeszcze nigdy taką ładowarką nie jeździł, może być problemem, ale tylko przez chwilę. W 80% ładowarek za jazdę w przód i w tył oraz skręt odpowiadają dźwignie po obu stronach fotela, a wysięgnikiem sterujemy przez pedały. To super spisuje się w praktyce, bo umożliwia bardzo precyzyjną pracę – dodaje.</p>
<p>Na rynku są też maszyny tylko z dwoma joystickami, gdzie jeden w całości obsługuje jazdę, a drugi wysięgnik. Niezależnie od wariantu, niewprawiony operator porusza się niczym słoń w składzie porcelany. Na szczęście już po kilkudziesięciu minutach za sterami nabiera się pewności i swobody. Wtedy ładowarka burtowa odwdzięczy się funkcjonalnością, głównie zawracaniem w miejscu, co doskonale spisuje się w ciasnych przestrzeniach.</p>
<p>– Nie polecam modeli z jednym joystickiem sterującym jazdą, bo spięcie w jednej dźwigni aż czterech funkcji z biegiem</p>

W większości ładowarek po zajęciu miejsca trzeba opuścić mechaniczną blokadę uruchomienia układu jezdnego. Nowsze modele mają czujniki elektryczne.

Przestrzeni dla operatora nie ma zbyt wiele, ale nawet rośli rolnicy nie powinni narzekać na brak miejsca. Odmiennie niż w innych ładowarkach, do kabiny wchodzi się od przodu, przy opuszczonym ramieniu.

Charakterystyczne dla ładowarek New Holland jest ramię w układzie scyzorykowym, dzięki czemu ramię podnosi wyżej.

Pod maską ładowarek są nieduże silniki wiodących producentów na rynku. Dostępność części jest duża.

Proste dźwignie sterujące jazdą czy obrotami silnika z powodzeniem spełniają swoje zadanie nawet w 40-letnim sprzęcie.

Solidna budowa ramienia sprawia, że punkty obrotu są mało awaryjne, pod warunkiem pamiętania o okresowym smarowaniu.

W większości modeli układ elektryczny ogranicza się do osprzętu silnika (stacyjka, akumulator, alternator, rozrusznik), choć w nowszych maszynach spotkać można sterowniki i czujniki odpowiadające za bezpieczeństwo pracy.

Zdarzają się wersje z czterema silnikami – w każdym kole, ale to rzadkość.

Standardowym wyposażeniem ładowarek burtowych są złącza hydrauliki zewnętrznej, np. do obsługi krokodyla.

Nowy samojezdny paszowóz Trioliet

Triotrac M jest najnowszą propozycją holenderskiego producenta. Samobieżna maszyna o pojemności 14 m3 ma jeden pionowy ślimak i układ tnąco-ładujący z rotorem ładującym do załadunku paszy do mieszalnika.

Dwie wersje Triotrac M