Nie da się uprawiać borówki bez nawadniania. Najpopularniejszy jest system kroplowy. Źródłem wody jest studnia głębinowa. Woda ma różną jakość. Najczęściej przekroczone są normy zawartości wapnia, magnezu, manganu, czy żelaza. Mogą pojawić się zanieczyszczenia mikroorganizmami oraz cząstkami mineralnymi i organicznymi. Woda jest zazwyczaj twarda – ma wysokie stężenie wapnia i magnezu. Jakość wody określana jest na podstawie odczynu pH, barwy, zasolenia. Najlepiej by pH wynosiło 5–5,5, ale niestety, zazwyczaj jest 7–8. Wodę trzeba uzdatniać, bo borówka jest wrażliwa na zbyt wysokie pH wody. Woda użyta do nawadniania ma wpływ na jakość i wygląd uprawianych roślin. Żelazo o zbyt wysokim stężeniu podczas kontaktu z tlenem osiada na roślinach w postaci rdzawych plam i ogranicza fotosyntezę. Jakość wody wpływa na linie, taśmy, mikrozraszacze, najbardziej wrażliwe na zanieczyszczenia są przewody oraz emitery. Zabrudzona woda pogarsza równomierność wypływu wody, poprzez blokowanie emiterów przez wytrącające się jako osad zanieczyszczenia.

Przy fertygacji należy uwzględnić zawartość składników w wodzie. Najbardziej przydatna jest woda zawierająca minimalne ilości makro- i mikroelementów. Wysoki poziom wapnia i magnezu powoduje akumulację tych pierwiastków w glebie. Do właściwego zbilansowania pożywki i dostosowania jej do określonej wody, najbardziej przydatne są nawozy o wysokiej jakości składników pokarmowych, najlepiej jedno- i dwuskładnikowe.