Zastępowanie metod chemicznych rozwiązaniami m.in. biologicznymi, wycofywanie coraz większej liczby pestycydów, preparatów do odkażania gleby, brak zapraw nasiennych powodują poszukiwanie alternatywnych rozwiązań w uprawie, np. wykorzystanie grzybów z rodzaju Trichoderma. Opisano ponad 30 gatunków należących do Trichoderma, m.in. T. harzianum, T. viride, T. hamatum, T. koningii, T. polysporum, T. piluliferum, T. aureoviride, T. longibriachiatum, T. pseudokoningii. 

DLACZEGO TRICHODERMA?

Grzyby Trichoderma są niezwykle powszechne w naturze. Mają zdolność do zasiedlania bardzo zróżnicowanych środowisk. Obficie wytwarzają zarodniki konidialne, dzięki czemu możliwa jest ich masowa produkcja. Mają też zdolność do produkcji przetrwalników – chlamydospor. Modyfikują mikroflorę strefy korzeniowej roślin poprzez intensywną kolonizację korzeni oraz dzięki dużej agresywności wobec patogenicznych grzybów. Zwalczają wiele z nich należących do rodzajów: Rhizoctonia, Pythium, Fusarium, Alternaria, Sclerotinia, Verticillium, Botrytis. Dla przykładu, grzyb T. koningii kolonizuje korzenie cebuli. Strzępki Trichoderma wnikają do epidermy korzenia, niszczą grzybnię patogenu, nie powodując uszkodzeń tkanki rośliny gospodarza. Niektóre szczepy mogą przetrwać na korzeniach nawet 18 miesięcy. 

Trichoderma są naturalnie odporne na wiele toksycznych związków – pestycydów (nawet wiele fungicydów). Bardzo szybko odradzają się w glebie po dodaniu subletalnych dawek tych związków.