Rok 2019 był czarnym rokiem dla europejskiego sektora pszczelarskiego. Produkcja miodu spadła u największych producentów i eksporterów położonych na południu i wschodzie Unii Europejskiej. Przyczyną były złe warunki klimatyczne ale także rosnący import z Chin. Od 2013 r. producenci europejscy stawiają czoła coraz większemu importowi, głównie z Chin, produktów o niskiej cenie (średnio 1,24€/kg w 2019 r.) do której nasi producenci nie są w stanie się dostosować.

Przeciętny koszt produkcji w UE oscylował w 2018 r. wokół 3,90 €/kg. Jedynym wyjaśnieniem dla tak dużej różnicy w cenie chińskiego miodu jest systematyczne dodawanie do niego taniego syropu cukrowego, który jest trudny do wykrycia podczas kontroli na granicach UE. Problemem jest także fakt, że chińska definicja i metoda produkcji miodu jest niezgodna ze standardami obowiązującymi w Europie.

- Jeżeli sytuacja rynkowa nie ulegnie poprawie, europejscy pszczelarze, których znaczna część dochodów pochodzi z tej działalności, nie będą już mogli jej kontynuować, co zagraża istnieniu ponad 10 milionów uli w Unii Europejskiej. Co więcej, pszczelarstwo ze względu na fakt, że wraz z dzikimi owadami zapylającymi jest odpowiedzialne za zapylanie, jest niezbędne do funkcjonowania europejskiego rolnictwa i ogrodnictwa oraz ma zasadnicze znaczenie dla różnorodności biologicznej. Sytuacja ta stanowi zagrożenie nie tylko dla naszej branży - mówi Etienne Bruneau, przewodniczącego grupy roboczej „Miód” Copa-Cogeca.

W związku z tą trudną sytuacją, grupa robocza „Miód” w Copa-Cogeca zaproponowała plan działania. Wśród propozycji krótkoterminowych, znalazł się postulat, zgodnie z którym Unia Europejska musi dopilnować, aby cały miód importowany z krajów trzecich, (przede wszystkim z Chin), był zgodny z definicją miodu obowiązującą w UE. Europejscy pszczelarze apelują również o wprowadzenie oznaczenia pochodzenia kraju mieszanek miodu.

Copa-Cogeca wezwała też Brukselę do wzmocnienia kontroli importu, który byłby ukierunkowany na przywóz partii miodu o wadze ponad 20 ton z państw trzecich. I wreszcie ostatnim postulatem jest utworzenia europejskiego laboratorium referencyjnego ds. miodu w ścisłej współpracy ze Wspólnym Centrum Badawczym (WCB) i europejskim obserwatorium rynku miodu. wk