Przygotowanie pola pod zasiew ozimin należy rozpocząć już od zespołu uprawek pożniwnych. Ich celem jest m.in. przykrycie resztek pożniwnych, zwalczenie chwastów, ograniczenie strat wody, a w efekcie ułatwienie prawidłowego wykonania upraw przedsiewnych. Ich celem jest nadanie odpowiedniego zagęszczenia glebie, niszczenie chwastów i samosiewów, wymieszanie nawozów z glebą i przygotowanie wierzchniej warstwy gleby pod wysiew nasion.

Płytka uprawa ścierniska

Właściwie niezależnie od typu gleby, uprawki pożniwne powinny być wykonane możliwie płytko, do 5 cm. Im głębiej zostanie zerwana ścierń, tym głębiej przesuszymy glebę. Po uprawce pole nie powinno zarosnąć samosiewami i chwastami, które wykorzystując wodę, utrudnią później dobre wykonanie orki. Dlatego uzasadnione jest ich niszczenie zaraz po wzejściu. Trzeba bowiem wiedzieć, że samosiewy rosnące w dużym zagęszczeniu są w stanie zużyć wodę z całej warstwy ornej, co przy znikomych opadach prowadzi do obniżenia jakości orki siewnej. Zwykle dość dobre zwalczenie mechaniczne samosiewów i chwastów po uprawce pożniwnej jest możliwe w dwóch przejazdach, w odstępie 3–4 tygodni. Można też zwalczać je chemicznie herbicydami nieselektywnymi, co z pewnością jest sensowne na polach, na których występują  chwasty rozłogowe.
gleba powinna swoje odleżeć
Pierwszym i najważniejszym zabiegiem przedsiewnym jest orka, której wykonanie powinno przypadać na kilka tygodni przed siewem (najlepiej 2–3), ze względu na konieczność uleżenia gleby. Warunkiem dobrego jej wykonania jest odpowiednia wilgotność gleby. Jeśli jednak gleba jest zbyt sucha i nie można orki wykonać, to wówczas jednym rozwiązaniem jest zastąpienie pługa talerzówką.

Więcej na temat uprawy przedsiewnej przeczytasz w najnowszym, wrześniowym „top agrar Polska”.



jd, fot. Daleszyński