Jakie wymagania w uprawie mają rododendrony i azalie?

Różanecznik jest rośliną z rodziny wrzosowatych, która pochodzi z Azji. naturalnie występuje w regionie Kaukazu, Nepalu, Indi. Występują też w obu Amerykach. W rodzimych i ciepłych strefach klimatycznych rododendrony są drzewami.  W cieplejszych strefach klimatycznych rododendrony to drzewa, które mierzące kilka metrów wysokości. Zasiedlają głównie wilgotne i zacienione lasy. Kwiaty różanecznika kwitną na wiosnę i nie pachną.

Przynależność do wrzosowatych wiąże się ze specyficznymi wymaganiami i cechami rośliny, m.in.: dlatego, że korzenie mają małą liczbą włośników. Wiąże się to ze słabszym pobieraniem wody i składników pokarmowych.

• Preferują bogate w próchnicę i kwaśne podłoże o pH 4,5-5,5 (tylko w takich warunkach roślina jest w stanie pobierać z gleby składniki mineralne).
• Gleba wokół korzeni powinna być stale umiarkowanie wilgotna.
• Dobrze czują się w cieniu lub w półcieniu, np. pod koronami drzew, gdzie panuje delikatny cień, a przebijające się przez liście promienie słońca w zupełności wystarczą. Stanowiska silnie nasłonecznione mogą doprowadzać do poparzeń zimozielonych liści, co objawia się powstawaniem brązowych plam.
• Odmiany wrażliwsze na mróz będą lepiej chronione na stanowiskach osłoniętych od wiatru, ponieważ mroźny wiatr osusza liście.
• Przed zimą warto zabezpieczyć korzeń, np. za pomocą ściółki z kory sosnowej.

Jakie szkodniki i choroby zagrażają rododendronom?

Jednym z częściej spotykanych szkodników rododendronów jest chrząszcz opuchlak truskawkowiec. Jest to owad prowadzący nocny tryb życia, który wygryza na brzegach liści charakterystyczne "zatoki". Samice opuchlaka truskawkowca składają jaja w ziemi pod krzewami. Z kolei larwy obgryzają korzenie i szyjkę korzeniową różaneczników. Opuchlaki zwalcza się chemicznie preparatami: Decis albo SumiAlpha.

Najgroźniejszą z chorób grzybowych zagrażających rododendronom jest fytoftoroza. U roślin porażonych tym grzybem pędy i liście brązowieją i zamierają. Dodatkowo liście często zwijają się w wąskie rulony, więdną i smętnie zwisają. Jedynym skutecznym sposobem walki z fytoftorozą jest usunięcie porażonego krzewu, aby zaraza nie rozprzestrzeniła się na sąsiednie rośliny. Profilaktycznie można je podlać preparatami Mildex lub Previcur Energy.

Inną chorobą, ale nieco mniej zagrażającą różanecznikom jest plamistość liści, wywoływaną przez grzyba (najczęściej przez Sphaerulina azaleae lub Chuppomyces handelii⁾ i objawiają się brązowymi plamkami na liściach. W zwalczaniu pomocne są opryski z preparatów Baymat Ultra, Falcon lub Topsin.

Z kolei żółknięcie liści, które uwidacznia siatkę nerwów, oznacza, że podłoże wokół krzewu jest za mało kwaśne albo zbyt suche. Dlatego kiedy takie zjawisko zaobserwujemy warto rozszywać wokół rośliny preparat zakwaszający glebę (np. siarczan magnezu) i zacząć regularnie ją podlewać.

Czym różnią się azalie od różaneczników?

• Azalia klasyczna jest niedużym krzewem, który kwitnie latem.
• Ma miękkie i lekko owłosione liście sezonowe, które gubi na zimę.
• Kwiaty azalii pachną.
• Jesienią liście azalii przebarwiają się na żółto, pomarańczowo, czerwono i brązowo.
• Kwitnie 2 tygodnie wcześniej niż różanecznik, mają także szerszą paletę barw niż różaneczniki.
• Azalia wymaga więcej światła, można go także sadzić w doniczce na balkonie.

Oprac. Natalia Marciniak-Musiał

Zdjęcie: Pixabay