Zabiegi po zbiorach mają na celu utrzymanie wysokiej zdrowotności, dobrej kondycji, estetyki krzewów do jesieni. Wpływają też na wzrost i ich plonowanie w przyszłym roku.

Jakie choroby zagrażają czarnej porzeczce ?

Wielu z nas uprawia krzewy agrestu i czarnej porzeczki. Zdarza się, że przed zbiorami zauważymy na liściach i owocach agrestu biały nalot, który szybko brunatnieje, przybierając wygląd wojłoku. Świadczy to o porażeniu przez amerykański mączniak agrestu. Podczas zbioru porzeczki często dostrzegamy zmiany na liściach, które pojawiają się w formie brunatnych lub szarobrunatnych plam, z czasem plamy się zlewają i powodują żółknięcie liści. Te objawy wskazują na wystąpienie antraknozy, inaczej opadziny liści porzeczek. Teraz nie można wykonać zabiegu zwalczającego, jednak tuż po zbiorach owoców już tak. W przypadku mączniaka amerykańskiego możemy pryskać krzewy preparatem ze skrzypu polnego, a na opadzinę liści porzeczki zastosujmy oprysk z czosnku. Jeśli chcemy skorzystać z preparatów chemicznych, na obie choroby pryskamy Bayletonem 5 WP. Po dwóch tygodniach powtarzamy zabieg. Preparatem roślinnym po tygodniu. Oprysk pozwoli na zniszczenie grzyba, aby nie przezimował na pędach i nie pozostał na rok następny. Jeśli nie zwalczymy chorób już teraz, zaatakują rośliny wczesną wiosną, co ograniczy ich owocowanie.

• Jeżyny przycinamy na wys. 160 cm, by zmusić je do wypuszczenia owocodajnych pędów bocznych

Pielęgnacja krzewów malin i truskawek po zbiorach

Porzeczkę czarną prowadzimy zazwyczaj w formie krzaczastej, a okres po zbiorach jest dobry do poprawienia formy poprzez odpowiednie cięcie. Przede wszystkim usuwamy pędy chore, uszkodzone, pokładające się i wyginające do powierzchni gruntu. W następnej kolejności usuwamy pędy najstarsze, czyli pięcioletnie i starsze, które są najbardziej rozgałęzione i zagęszczają środek krzewu. W przypadku porzeczki białej, czerwonej czy agrestu plantacje prowadzimy w postaci krzaczastej, szpalerowej lub piennej. W każdym przypadku po zbiorach przeprowadzamy cięcie prześwietlające. Polega ono na usunięciu młodych pędów wyrastających z podstawy oraz przerzedzeniu pędów szczególnie rosnących do środka krzewu, nadmiernie zagęszczających. Przy formie piennej usuwamy nadmiar pędów zagęszczających koronę, dbając jedno­cześnie o jej symetryczny, kształtny wygląd.

Na plantacji malin u odmian owocujących na pędach dwuletnich po zbiorze owoców konieczne jest usunięcie wszystkich pędów, które owocowały, oraz młodych. U każdej rośliny zostawiamy 5 do 7 najmocniejszych pędów, które w przyszłym roku zaowocują. Tym sposobem ograniczymy konkurencję o wodę i światło oraz składniki pokarmowe. Usuwając stare pędy, sprawdzamy kondycję młodych i wycinamy porażone przez choroby powodujące zamieranie pędów, czyli z naroślami, zniekształceniami czy pokryte plamami lub też uszkodzone. Pędy, które będą owocowały w kolejnym sezonie, przywiązujemy do rusztowania, by nie uległy wyłamaniu. Na plantacji truskawek po zbiorach należy wykonać koszenie liści. Zabieg ten ogranicza występowanie szkodników i chorób grzybowych liści. Pierwsze koszenie wykonujemy w drugim roku po posadzeniu, po pierwszym obfitym owocowaniu. Przeprowadzamy go na wysokości około 5 cm od ziemi, by nie uszkodzić stożków wzrostu (tzw. serc). Liście po skoszeniu grabimy i usuwamy z poletka. Jeżyny, podobnie jak maliny, owocują na pędach dwuletnich. Latem skracamy pędy tegoroczne na wysokość około 160 cm, co stymuluje roś­linę do wytworzenia pędów bocznych. Pędy boczne mogą osiągać 1,5 m, ale kwiaty tworzą się na małym odcinku, należy więc je przyciąć na 30–40 cm. To pozwoli na gromadzenie składników pokarmowych na wykarmienie pędów wegetatywnych i przygotowanie się do zawiązywania pąków kwiatowych. Jeżeli odmiana tworzy dużą liczbę nowych pędów, należy powycinać ich nadmiar. Zbytnie zagęszczenie prowadzi do złej cyrkulacji powietrza i sprzyja rozwojowi chorób, szkodników i ogranicza plonowanie, ponieważ słaby dostęp światła powoduje mniejsze zawiązywanie pąków kwiatowych.

Warto ściółkować

Istotnym zabiegiem na plantacji jest usuwanie zachwaszczenia lub zapobieganie jego występowaniu. Najlepszą metodą jest ściółkowanie i tu sprawdzi się ściółka z kory drzew iglastych. Okres po zbiorze owoców jest odpowiednią porą do jego wykonania lub uzupełnienia ściółki. Ściółkowanie jest korzystne z wielu względów, m.in.: ogranicza zachwaszczenie, zatrzymuje wilgoć w glebie, podczas rozkładu wzbogaca glebę w próchnicę i składniki pokarmowe, powstrzymuje inwazję ślimaków bezskorupowych, poprawia estetykę. Warto rośliny jagodowe podsypać popiołem drzewnym lub miałem z węgla drzewnego, który dostarcza składników pokarmowych, a także ma działanie odstraszające w walce ze szkodnikami.

Małgorzata Wyrzykowska
Zdjęcie: Małgorzata Wyrzykowska