Mimo tego do gnieźnieńskiej katedry 9 września 2020 roku przybyło kilkaset osób z całej Wielkopolski, tak że mury katedry ledwo pomieściły wiernych. Wielkopolscy rolnicy przybyli, by zgodnie z wielowiekową tradycją, podziękować Bogu za zebrane plony, przynosząc w podzięce wieniec dożynkowy, płody rolne i bochny chleba wypieczone z tegorocznych plonów, które złożyli u stóp katedralnego ołtarza, ofiarując także swój trud i znój, który towarzyszy nieodłącznie ciężkiej rolniczej pracy.

Uroczystej mszy św. przewodniczył Jego Ekscelencja ks. Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński Wojciech Polak Prymas Polski. Ksiądz Prymas w swojej homilii nawiązał do ciężkiej pracy i trudu rolników oraz do roli kobiet wiejskich. Zacytował między innymi św. Jana Pawła II, który powiedział: (…)  „chylę czoło przed tymi, którzy przez wieki użyźniali ziemię potem swego czoła”. My też chcemy podziękować Bogu, podziękować tym, których praca przyniosła owoce tej ziemi. Wasza praca niestety często nie jest doceniana. Ta praca jest fundamentem istnienia społeczeństwa, to dzięki waszemu codziennemu zaangażowaniu, to dzięki waszej pracy na roli my wszyscy niedoświadczany głodu w naszej Ojczyźnie.



Bo praca tych, którzy uprawią ziemię, tych którzy ziemię kochają, hojnie poświęcając jej czas, ukazuje się jako autentyczne promowanie, jako wielki dar i zadanie, dlatego prosiłbym zawrzeć z nią przymierze, aby była źródłem życia dla każdej rodziny (…). 
Pragnę też przypomnieć Prymasa Tysiąclecia, jego szacunek i miłość dla osób pracujących na roli. Jest takie zdarzeniem, którym dzieli się jednym ze swoich wspomnień Prymas Tysiąclecia. Było to wtedy, kiedy jako młody ksiądz w czasie wojny na przydrożnym rowie spowiadała uciekającego z pożogi żołnierza. Wspólnie obserwowali rolnika na pobliskim polu, który spokojnie obsiewał pole podczas, gdy drogą ciągnęły tabuny uciekających z dobytkiem z miasta ludzi. Kiedy Prymas rozgrzeszył tego człowieka, podeszli do rolnika i zapytał: pan sieje? Czy pan nie widzi jak szosą wszyscy uciekają? On spokojnie odpowiedział: proszę księdza – jak zostanie ziarno w spichlerzu, to się spali, ale jak będzie w ziemi, to zawsze ktoś chleb zbierze. I mówi Prymas: „nie myśli o sobie, nawet w takiej sytuacji myśli o innych”. Taki obraz polskiego rolnika został w sercu. Obraz siewcy, który sieje nie wiedząc kto będzie podlewał, kto dokona żniwa, ufa, że trud tej pracy ma sens, że nie pójdzie na marne (…)

Nasze dzisiejsze spotkanie wraz z dziękczynieniem za plony za pracę rolników wiążemy z obecnością w naszej katedrze Kół Gospodyń Wiejskich z Wielkopolski. Takie piękne słowo o kobiecie Papieża Franciszka, mówi; „Kobieta jest harmonią, jest poezją, jest pięknem. Bez niej świat nie byłby tak piękny, nie byłby tak harmonijny”. I polska wieś nie byłaby tym czym jest – bez kobiet. I polskie rolnictwo nie było tym, czym jest jako środowisko, gdyby nie istniejące już w nim 150 lat Koła Gospodyń Wiejskich. Bo właśnie te kobiece organizacje stanowią fundament społecznej aktywności na wsi. I są naprawdę miejscem kultywowania polskiej tradycji, ludowych zwyczajów, ale także otwarcia na to, co przychodzi dziś nowe. Wspomniany przez nas Prymas powiedział kiedyś z uśmiechem, że raz tylko Bóg stworzył człowieka, resztę zostawił kobiecie. W tym krótkim zdaniu myślę, że zawarł bardzo mądrą myśl podkreślając urodę i powołanie kobiety dzisiaj. Chciałbym więc dzisiaj podczas waszego pielgrzymowania do Gniezna, Drogie Panie podziękować Wam za ogrom pracy, poświęcenia codziennej troski za działania niestrudzenie integrujące i aktywizujące nasze lokalne społeczności. Za to jesteście razem, za to że chcecie być razem. A dzisiaj nasza wspólna modlitwa niech wam pozwoli pokonywać też te napotykane wszędzie trudności, i obecność przy relikwiach Św. Wojciecha będzie prawdziwie umocnieniem (…). 
Podsumowując Ksiądz Prymas wspomniał także, że spotkaliśmy się dzień po obchodach święta Matki Boskiej Siewnej. Jest to dzień przełomowy, bowiem zamyka rolniczy rok i rozpoczyna siewy pod przyszłoroczne zbiory.