Wymagania pod względem długości cięcia i kondycjonowania kiszonki kukurydzianej są obecnie bardzo różnorodne. Wyróżnia się trzy długości cięcia zielonki: 

1. krótka sieczka – długość frakcji od 3,5 do 12 mm,
2. długa sieczka – długość frakcji od 12 do 22 mm. Jest to najczęściej stosowany zakres długości,
3. technologia Shredlage – koncepcja cięcia na frakcje o długości do 30 mm, wywodzącą się ze Stanów Zjednoczonych.

– Sieczka jest w niej przycinana na wyjątkowo długie fragmenty do 30 mm. Jak wiadomo, stopień naruszenia ziarna jest decydującym parametrem, gdy chodzi o uzyskanie wysokiej wydajności energetycznej z kiszonki kukurydzianej. Niewystarczające naruszenie ziaren kukurydzy oznacza stratę finansową, gdyż energię trzeba wtedy pozyskiwać z innej paszy, jak np. kukurydzy ziarnistej – mówi Andrzej Kulczyński z CLAAS Polska.

Trzy różne efekty kondycjonowania

Cechą szczególną walców Shredlage jest konstrukcja płaszczy o specjalnym profilu zębów piły, z dodatkowo wyfrezowanym rowkiem spiralnym na krawędzi. Jednocześnie jeden walec wyposażono w 110, a drugi w 145 rzędów zębów. Taka konstrukcja umożliwia osiąganie różnych efektów kondycjonowania. 
Najpierw sieczka jest zgniatana z mniejszą lub większą intensywnością – zależnie od wielkości szczeliny. Można ją regulować podobnie, jak ma to miejsce w przypadku systemów konwencjonalnych. Różna liczba zębów i 50% różnica pomiędzy prędkościami obrotowymi wywołuje dodatkowo efekt rozcierania zielonki. Ostatecznie łodygi są przeciągane przez rowek spiralny na krawędzi przedniego walca oraz przeciwbieżny rowek spiralny walca tylnego. W ten sposób łodygi kukurydzy są w pewnym zakresie obracane. W ten sposób względnie twarda skóra pokrywająca łodygi kukurydzy zostaje oddzielona od miękkiego rdzenia.

- Podczas pokazów, które organizowaliśmy we wrześniu w jednym z gospodarstw sieczkarnią CLAAS Jaguar, zebraliśmy kiszonkę z powierzchni 45,80 ha, a całkowita ilość zebranego materiału wyniosła 2589 ton przy średniej zwartość suchej masy 33,4%. Tego typu technologia może przyczynić się do znacznej poprawy efektywności zbieranego materiału w produkcji TMR-u – podsumowuje Andrzej Kulczyński.

Technologia Shredlage umożliwia pozyskanie kiszonki kukurydzianej, która jest pocięta na długie fragmenty i dobrze skondycjonowana. Uzyskana w ten sposób lepsza struktura kiszonki przekłada się na poprawę stanu zdrowia i aktywności żołądka bydła oraz redukcję kosztów paszy podstawowej. Dzięki temu uboga w energię pasza strukturalna (słoma) jest zastępowana wysokiej jakości kiszonką. Zaletą jest także większa ilość strawnych włókien oraz lepsze naruszenie ziarna, co zwiększa ilość skrobi dostępnej dla krowiego żołądka, a co z tym związane poprawia fermentację.

Lepsza strawność

W technologii Shredlage sieczkarnia zapewnia bardzo dobre naruszenie ziarna oraz wydłużony czas obróbki łodyg. Podczas trawienia w krowim żołądku, większe powierzchnie posiekanego materiału zapewniają bakteriom większą „powierzchnię aktywną” umożliwiającą naruszanie komórek roślinnych. To poprawia strawność i skuteczność strukturalną kiszonki. W konsekwencji poprawia się wydajność mleczna oraz dobrostan krów.

Amerykańskie doświadczenia dowodzą, że metoda Shredlage można stosować, gdy zawartość suchej masy w zielonce wynosi od 30 do 34%. przy długości sieczki wynoszącej od 26 mm do 30 mm. Przy zawartości suchej masy od 36 proc. do 40 proc. następuje zmniejszenie długości cięcia do 21 mm – ma to na celu uniknięcie wybierania kiszonki w korycie przez krowy. 

– Wielu producentom mleka udało się zwiększyć zawartość kiszonki kukurydzianej w racjach paszy przy jednoczesnym zmniejszeniu zawartości słomy i paszy treściwej. W tym samym czasie jeszcze bardziej zwiększono uzysk energii i suchej masy z hektara. Pasuje to idealnie do aktualnej sytuacji, gdzie z uwagi na coraz częściej występujące susze w uprawach, bardziej niż kiedykolwiek konieczne jest efektywne wykorzystanie powierzchni – mówi ekspert CLAAS Polska.

opr. aj